نیلوفر

همۀ ویژگی های شخصیت جذاب و وقایع زندگی پر شور و سودای کافکا در یادداشت های روزانه ای که از او بر جای مانده بازتاب یافته است. او در این یادداشت ها که بخش اصلی زندگی اش، از ۱۹۱۰ تا ۱۹۲۳، را در بر میگیرد، بسیاری از اندیشه های ادبی، قطعات کوتاه نمایشی، رؤیاها و کابوس ها، آغاز یا بخش هایی از داستان ها و رمان هایش را آورده و حوادث کوچک و بزرگ زندگی اش را، با طنزی سبکبارانه، گاه با شرحی دقیق و تکان دهنده، به ثبت رسانده است. آن چه بیش از هر چیز در این یادداشت ها به چشم می خورد حساسیت عمیق او در مشاهدۀ زندگی و شرح شگفت انگیز لحظه های زودگذری است که جز برای نویسنده ای توانمند دست نیافتنی می نماید. خود او در یکی از یادداشت هایش گفته است: «آن چه نوشته نشده است جلوی چشم های آدم جولان می دهد» و این یادداشت ها نشان می دهد که او هر آن چه را که جلوی چشمش می آمد یا از سرش می گذشت با چه ظرافت و پشتکار کم نظیری روی کاغذ آورده است.

نویسنده: فرانتس کافکا
مترجم: مصطفی اسلامیه، مرتضی افتخاری
انتشارات: نیلوفر

خسته، حتما، فلیسه ی من، وقتی این نامه را برمی داری خسته هستی، و من باید به خاطر چشم های خواب آلود تو هم که شده، سعی کنم روشن و واضح بنویسم. آیا بهتر نیست نامه را همین الآن نخوانده کنار بگذاری، دراز بکشی، و بعد از این هفته ی پر سر و صدا و ازدحام چند سا...عتی به خواب بروی؟ نامه در نخواهد رفت و حتی خیلی هم خوشحال خواهد شد اگر تا بیدار شدن تو روی تخت در انتظار بماند.

«همه‌ی خانواده‌های خوشبخت مثل هم‌اند؛ اما خانواده‌های شوربخت هر کدام بدبختی خاص خود را دارند.» این جمله ورودی است بر کتاب آناکارنینا نوشته‌ی لئو نیکلایِویچ تولستوی که سروش حبیبی ترجمه‌ی آن را برعهده داشته است. تولستوی نویسنده‌ی سرشناس روس است که در زمان حیات خود هرچه در کشورهای غربی شهرت و آوازه می‌یافت، در کشور خود از سوی دستگاه‌های دولتی مورد لعن و نفرین واقع می‌شد و از انتشار کتاب‌هایش جلوگیری به عمل می‌آمد. او همچنین با انتشار رمان «رستاخیز» از طرف مرجع عالی کلیسای ارتدکس مرتد اعلام شد. با وجود همه‌ی فشارها و مانع‌تراشی‌ها، از این نویسنده آثار درخشانی به یادگار مانده است که «جنگ و صلح»، «قزاق‌ها»، «مرگ ایوان ایلیچ»، «سعادت زناشویی» و … از آن‌جمله‌اند.
«آناکارنینا» داستان استفان آرکادیچ، اشراف‌زاده‌ای روس است که با معلم سرخانه‌ی فرزندش به همسر خود خیانت می‌کند و همسرش با فهمیدن این موضوع می‌خواهد خانه و شوهر خاطی‌اش را ترک کند. آناکارنینا، خواهر استفان آرکادیچ، که همراه با همسر اشرافی و بلندپایه‌ی خود در شهر سن‌پترزبورگ زندگی می‌کند، برای کمک به خانواده‌ی برادرش به خانه‌ی آن‌ها در مسکو سفر می‌کند. مشکل استفان و همسرش با کمک خواهر حل می‌شود؛ اما در این میان آناکارنینا که برای حل مسئله‌ی خیانت آمده بود، خود دل به یکی از اشراف می‌بندد و داستان خیانتی دیگر شکل می‌گیرد. این داستان که شرحی از روابط حاکم بر خانواده‌های اشرافی روس در قرن نوزدهم است و پایان خوشی هم ندارد، یکی از شاهکارهای ادبی بزرگ دنیاست. نویسنده در این کتاب در خلال داستان‌های موازی، عقاید و نظرات شخصی خود را در زمینه‌ی آموزش و پرورش کودکان، مذهب و آموزش شیوه‌های جدید کشاورزی مطرح می‌کند.

آرامش فکری و روحی، حداقل برای بعضی از افراد، فقط در آسایشگاه روانی قابل دستیابی است. اسکار ماتزرات، بر روی تخت سفید و فلزی خود در بیمارستان و تحت نظارت پرستار هوشیار و متعجب خود به اسم برونو، تصمیم می گیرد تا به کمک یک آلبوم عکس خانوادگی، داستان زندگی خود و کشورش را روایت کند. اسکار که به خواسته ی خود، رشد فیزیکی بدنش را متوقف کرده است، راویت داستان را دائما بین اول شخص و سوم شخص تغییر می دهد. طبل زدن شیوه ای است که او را قادر می سازد تا خود را از خانواده و اتفاقات پیرامونش جدا سازد. آشفتگی داستان و واقعیت زندگی اسکار به قدری است که او ترجیح می دهد از آن فرار کند. زمانی که گراس جوان، نوشتن داستان های درخشان خود در پاریس را شروع کرد، معماری بود که به مجسمه سازی، هنرهای تصویری و شعر روی آورده بود و قصد داشت جنبه های مختلف تاریخ آلمان را مورد واکاوی قرار دهد. رمان طبل حلبی، تاریخ، ترس، طنز و هجو را با تصویرسازی و تخیلاتی پویا و نامتعارف در هم می آمیزد. گراس از نظر سبک نگارش، در مقایسه با روایت های ایستای نویسندگانی چون توماس مان، که دو سال پس از به دنیا آمدن او، موفق به کسب جایزه ی نوبل گشت، بسیار متفاوت عمل می کند. اگر قرار باشد بهترین رمان قرن بیستم مشخص شود، با احترام کامل به کتاب اولیس اثر جیمز جویس و آثار بزرگ دیگر، رمان طبل حلبی یکی از نامزد های اصلی این رقابت خواهد بود.

نویسنده: امیل زولا
مترجم: سروش حبیبی
انتشارات: نیلوفر

رمان ژرمینال germinal روایت زندگی فقیرانه‌ی کارگران و معدن‌چیان «مونسو» است. اتین در نتیجه‌ی اعتراض به زورگویی سرکارگرش از کار بی کار شده است. او در جستجوی کار برای نجات از گرسنگی به معدن زغال‌سنگ مونسو می‌آید ولی کار در معدن به‌قدری سخت و دستمزدش آن‌قدر ناچیز است که او تصمیم می‌گیرد قید کار را بزند و به شهر دیگری سراغ کار دیگری برود. اما با دیدن کاترین دختر یکی از معدن‌چیان، سخت دلباخته‌اش می‌شود و از ترک مونسو در عوض رسیدن به کاترین منصرف می‌شود.

کتاب « جنگ و صلح » رمانی است مفصل که در چند جلد منتشرشده است. تولستوی با این رمان پرشخصیت تلاش کرده تصویر کامل و درستی را از روسیه آن زمان به خواننده ارائه دهد. این رمان از روسیه‌ای می‌گوید که جنگ به‌تدریج بر آن سایه افکند و کم‌کم گرفتارش شد. زندگی مردم تمامی طبقات، تهیدستان و اشراف، تحت‌الشعاع این اتفاق قرار گرفت؛ اما جنگ نه‌تنها به‌خودی‌خود اتفاقی ناگوار بود که این بار دشمن فرانسه‌ای بود که بسیاری از مردم روسیه دوستش می‌داشتند، به آنجا سفر کرده و یا قصد آن را داشتند و برخی‌شان به زبان آن آشنا بودند. نویسنده داستان خود را با پس‌زمینه‌ای از جنگی که می‌آید و رخ می‌دهد، پیش می‌برد. تولستوی در این رمان به زندگی چند خانواده اشرافی و تاثیر جنگ بر آنها پرداخته است و این جمع خط شاخص داستانی کتاب را پیش می‌برند. توانایی تولستوی در شخصیت‌پردازی‌های درست و حساب‌شده و حفظ یکپارچگی تمامی اتفاق‌ها و اشخاصی که درگیر هر ماجرا می‌شوند، نشان از تسلط او بر جریان پیش رو و البته بر نویسندگی است.