نیستان

کتاب قصه سنگ و خشت، گزینه شعر محمدکاظم کاظمی است. این دفتر شعر گزیده‌ای از دفترهای شعر «پیاده آمده بودم…» و «کفران» محمدکاظم کاظمی شاعر افغانستانی است. که بسیاری از شعرها با آنچه در این سال‌ها بر مردم و کشور افغانستان گذشته است، پیوند دارد. هر چند منکر احتمال تاویل‌های دیگر برای بعضی شعرها نیز نمی‌توان بود، که گاه به عمد بوده است و گاه به اتفاق.

عمده‌ترین مشکل انسان معاصر، قطع پیوند و ارتباطش با آفریدگار و حامی اصلی اوست. ریشهٔ همهٔ فجایع و مصائب روزگار ما این است که سایهٔ خدا بر سر فرد و جامعه، نادیده انگاشته می‌شود و انسان، با همهٔ ناتوانی‌اش می‌خواهد عنان اختیار خود و عالم را به دست بگیرد. این است که هر روز، درمانده‌تر از پیش، یأس و پوچی و سرگردانی و نیست انگاری را تجربه می‌کند. کسی که به یک قدرت لایزال متکی است، هرگز درمانده نمی‌شود. کسی که محبوبی را با همهٔ وجود دوست می‌دارد، می‌پرستد و ستایش می‌کند، هرگز انگیزه‌اش را برای ادامهٔ حیات، از دست نمی‌دهد. کسی که محبت پروردگار را به خویش، درک می‌کند و خود را هر لحظه، مورد لطف و عنایت و رحمت می‌بیند، به پوچی نمی‌رسد. کسی که قادر متعال را مدام بر کردار و گفتار و پندار خویش، شاهد و ناظر می‌شمرد، مرتکب خلاف نمی‌شود و پای در مسیر انحراف، نمی‌گذارد. کسی که دستش را به دست پرورندهٔ بی‌همانند خویش، سپرده است، هرگز گم نمی‌شود، سرگردانی نمی‌کشد و سر از ناکجاآباد در نمی‌آورد. و... دعا جاده‌ای است که انسان را به خالق خویش متصل می‌کند. مناجات، شریان حیاتی است که خون زندگی را در رگ‌های انسان، می‌دواند. دست‌های راز و نیاز، نردبانی است که انسان زمینی را به خدای آسمانی، می‌رساند و نیایش، برای روح، کار قلب را می‌کند. هوای تازه عبودیت را می‌گیرد و آلودگی‌های ناشی از مناسبات زمینی را تصفیه می‌سازد. و این کتاب مناجاتی است با خداوند مهربانمان، با ساده‌ترین کلام و زیباترین واژگان.

خدا تنها کسی که اگر یک قدم به سویش بردارید، ۱۰ قدم به سوی شما جلو می‌آید و اگر به سمتش بروید، به سمت شما می‌دود. خدا تنها کسی است که اگر از شما محبت ببیند، زیر دینتان نمی‌ماند و با قدردانی شگفت و بی‌نظیرش شما را شرمنده می‌کند. خدا مال همه است! مجموعه مناجات‌های کوتاه نوشته سید مهدی شجاعی است که با موضوعات گوناگون نوشته شده است. ساختار متنی این مناجات‌ها یادآور حس دعا برای مخاطبان است و شجاعی با تکیه بر صفات رحمانیت عام خداوند در عالم هستی و تعمیم آن به ساختار‌های مختلف زیست انسانی، دعاواره‌های کوتاهی را خلق کرده که برای طیف وسیعی از مخاطبان شنیدنی و خواندنی است. خدا تنها محبوبی است که محبان خود را‌ تر و خشک می‌کند. خدا تنها سلطانی است که دلش با بخشیدن خنک می‌شود نه با تنبیه کردن. خدا تنها کسی است که دشمنانش را هم بر سر سفره اطعامش می‌نشاند و به منکران و تکذیب‌کنندگانش هم روزی می‌دهد. این کتاب روایت‌های زیبایی است از مناجات با خدا. این کتاب رابطه شما با خداوند را قوی‌تر خواهد کرد.

در مجموعۀ شکوه شعر شیعی به معرفی و ارائۀ اشعار ولایی، یعنی شعری که به مدح یکی از معصومین شیعه اختصاص دارد، به همراه شرح و توضیحات شاعران شیعی در دوره‌های مختلف پرداخته می‌شود. در کتاب اشعار ولایی حزین لاهیجی ما به سراغ شاعری رفتیم که با توجه به پیشینۀ پژوهشی چند دهۀ گذشته (به‌ویژه تک‌نگاری دکتر شفیعی‌کدکنی باعنوان شاعری در هجوم منتقدان) شخصیت و شعر او حداقل برای پژوهشگران و علاقمندان سبک هندی تا اندازه‎‌ای آشناتر از برخی شاعران دیگر هم‌دورۀ او است؛ با این وجود، بررسی حجم قابل‌توجهی از اشعار آیینی این شاعر قرن دوزاده فارسی‌زبان (1103-1180ق) به صورت یکجا و متمرکز تا به حال مورد توجه نبوده است.

یکی از تنومندترین و ارجمندترین شاخه های ادبیات فارسی، ادبیات شیعی است؛ میراثی عظیم از نظم و نثر در مدح و مرثیه ی اهل بیت و مجموعه ای سترگ از معارف شیعی، با تحیر و تاثر باید گفت که این میراث مکتوب، به شکلی شگفت دیده نشده و سهم و قدرش در ادبیات فارسی ناشناخته مانده است.

ميرزا محمدعلی ملقب به خان و شمس الشعرا و متخلص به سروش، فرزند قنبرعلی اصفهانی سدهی، شاعر قصيده‌سرای سدۀ 13ق. در اصفهان به دنيا آمد. سروش در ابتدای جوانی از زادگاهش به اصفهان رفت و چند سالی در سايۀ حمايت سيد بيدآبادی (م 1260ق) مجتهد و مدرس مشهور آن دوره زيست و اندکی خواندن و نوشتن آموخت. سپس در دورۀ وليعهدی ناصرالدين شاه در تبريز به خدمت آن شاهزاده راه يافت و با سرودن قصايدی در مدح او به شهرت رسيد. پس از جلوس ناصرالدين شاه در تهران، ملك‌الشعرای دربار وی شد.