داستان

«فضیلت های ناچیز» دارای 11 داستان کوتاه است. این داستان ها به ترتیب شامل: زمستان در ابروتزو، کفش های پاره، تصویر یک دوست، درود و دریغ برای انگلستان، خانه ی وُلپه، او و من، فرزند انسان، حرفه ی من، سکوت، روابط انسانی، فضیلت های ناچیز، می شود.

این کتاب انعکاسی از نگاه جذاب و طنزآمیز نویسنده به زندگی در ایران و آمریکاست که باورهای مشترک را با وجود دیواری که مرزها ایجاد کرده اند، یادآور می شود. این کتاب در 30 بخش با عناوینی طنز آمیز می کوشد کوچکترین مسایلی که در زندگی با آن موجه ایم را در شمار نادرترین پدیده هایی جلوه دهد که ممکن است تکراری نداشته باشند و با استفاده از الفاظی ساده، رنگ خاکستری را از چهره تکراری برخی روزهای عمر بردارند.

کتاب کیمیا خاتونی دیگر، شخص کیمیا خاتون را به مقبول ترین وجه نشان میدهد. اما افسوس که منطق و استدلال در این روزگار قادر نیست مردمی که افسانه را بیش از تاریخ اعتبار میدهند راضی کند. مطالبی که شما از متن های گوناگون کشف کرده اید و تناقضات لابه لای چندین کتاب را برماا ساخته اید، واقعا شایان تقدیر است.

کتاب جزیره گنج، رمانی کلاسیک و ماجرایی نوشته ی رابرت لوییس ‌استیونسون است که نخستین بار در سال 1882 انتشار یافت. مردی جوان به نام جیم هاوکینز بر بستر یکی از بزرگان خانواده ی خود حاضر می شود اما هیچ نمی داند که آن مرد، روزی دزد دریایی بوده و در میان متعلقاتش، نقشه ای وجود دارد که دربردارنده ی مسیر رسیدن به جزیره ای به خصوص است؛ جزیره ای که در آن، گنجی متعلق به دزد دریایی مشهور و بدنام، کاپیتان فلینت، دفن شده است. جیم و همراهانش، قایقی اجاره می کنند تا به سوی جزیره به راه بیافتند، غافل از این که در میان خدمه ای که استخدام کرده اند، افرادی از گروه کاپیتان فلینت وجود دارند. رمان جزیره گنج با ارائه ی داستانی جذاب و پرحادثه، قواعد و قوانین داستان های مربوط به دزدان دریایی را از نو نوشت و به عنوان اثری کلاسیک، در تاریخ ادبیات جهان، ماندگار شد.

در این کتاب ناگزیر به شرح مجمل و مختصری درباره صد چهره نبوغ اکتفا کرده ام زیرا معتقدم که قرار دادن بسیاری از ناموران ادب، از انواع و اقسام فرهنگها و دوره های مختلف، در جوار هم نکات بسیاری دستگیر مان می کند. تفاوتهایی که این چهره های نامی، اعم از زن و مرد، دارند و حاصل بیست و پنج قرن گذر زمان است بیش از شباهت های آنهاست و گنجاندن آنها فقط در یک کتاب لقمه بزرگتر از دهان به نظر می رسد و...

ملکان عذاب، نوشته‌ی ابوتراب خسروی، سومین کتاب از رمان‌های سه‌گانه‌ی خسروی است که با نام‌های اسفار کاتبان، رود راوی و ملکان عذاب منتشر شده‌اند. در کتاب ملکان عذاب، قصه‌ی سه نسل از یک خاندان به صورت موازی روایت می‌شود. در این کتاب ما داستان زندگی شمس را می‌خوانیم که در میان نوشته‌های پدرش زکریا، خاطرات عجیب او را می‌خواند. بعد همراه با قاصدانی که از سمت پدر آمده‌اند برای دیدنش به شهر دور افتاده‌ای می‌رود. اما با رسیدن به محل زندگی پدرش و فهمیدن برخی حقایق، داستان با حالتی هولناک به پیش می‌رود...

سیاست و سیاست‌بازی همواره پشت پرده‌ رخ می‌دهد و راه و رسم خود را دارد. بسیاری از اتفاق‌ها، دیدارها و مسائل سیاسی همیشه به مانند رازی باقی می‌مانند. تمام تفسیرها و گمانه‌زنی‌های سیاسی، صرفا بر اساس شایعات و شنیده‌ها رقم می‌خورند و همچنان واقعیت دور از دسترس مردم باقی می‌ماند. تنها راهی که می‌توان تا حدودی به پشت پرده سیاست‌بازی سران کشورها دست یافت، خاطراتی است که آن‌ها در زمان حیات خود، بدون هیچ‌گونه هراس و خود سانسوری نوشته‌اند. نوشته‌هایی که اکثرا برای جلوگیری از هرگونه پیامدی پس از مرگ ‌آن‌ها منتشر می‌شوند. کتاب یادداشت‌های علم از این دست کتاب‌هاست که با توجه به این‌که پس از مرگ نویسنده و تغییر رژیم منتشر شد، تا حدود زیادی می‌تواند خواننده را با دوران زمام‌داری حکومت پهلوی آشنا کند.

رمان تکان دهنده ای است آکنده از احساس شکنندگی انسان معاصر، خاطرات به یادماندنی شخصیت هایی که رفته رفته به حقیقت دوران کودکی به ظاهر شاد و نیز آینده ی خود پی می برند. آن ها پس از سال ها در می یابند که چرا موسسه «هیلشم» آنان را از کودکی پناه داده است. حالا که در در و دشت رانندگی می کنم، هنوز چیزهایی را می بینم که مرا یاد هیلشم می اندازد. شاید از کنج مزرعه ای مه آلود بگذرم با قسمتی از خانه ی بزرگی را هم چنان که از دامنه ی تپه ای پایین می آیم، یا حتی دسته ای سپیدار را با ترتیب خاصی در کمرشکن تپه ای ببینم و با خود بگویم: «شاید همین باشد! پیدایش کردم!»

«داستان کوتاه» ژانری مهم در ادبیات است که کمتر به آن پرداخته‌شده است. در طول تاریخ تعریف‌های مختلفی برای داستان کوتاه ارائه‌شده است. متداول‌ترین تعریف آن «داستانی است، که بتوان آن را در زمان کوتاهی مطالعه کرد و به پایان رساند.» دانش‌نامه‌ی بریتانیکا داستان کوتاه را نوشته‌ای تعریف می‌کند که از رمان کوتاه‌تر است و شخصیت‌های کمتری در داستان داخلت دارند. اما بهترین و مشهورترین تعریف را ادگار آلن‌پو، نویسنده‌ی آمریکایی، از داستان کوتاه دارد. او در کتاب فلسفه‌ی نگارش می‌گوید:« داستان کوتاه آن است که کوتاه‌تر از رمان باشد و بیش‌ترین زمانی که برای مطالعه باید برای آن صرف کرد، بین 30 دقیقه تا دو ساعت باشد.» آلن‌پو می‌گوید:«داستان کوتاه برخلاف رمان باید تنها یک خط داستانی داشته باشد و تنها یک شخصیت اصلی داشته باشد.» در تاریخ ادبیات غرب داستان‌نویس‌هایی وجود دارند که داستان کوتاه‌هایشان مشهورتر و جذاب‌تر از رمان‌هایشان است.

جلال امین شخصیت اصلی داستان، گاراژداری قدیمی است که برادرش حسین در آلمان تحصیل می‌کند. حسین در بازگشت برای جلال یک اتومبیل بنز آخرین مدل می‌آورد. شبکه‌ای تبهکار بدون اطلاع حسین در ماشینش هروئین جاسازی کرده‌اند و پس از ورود اتومبیل به ایران به دنبال آن هستند. حسین به دست تبهکاران به قتل می‌رسد و جلال برای گرفتن انتقام او، به مقابله با آنها می‌پردازد.

از اتوبوس پیاده می‌شود، فلکه ساعت است، هیچ‌کس نیست، پیش رویش خیابان، خالی خالی است. شرجی است، زمین خیس است (پل نادری؟) چیزی جز ردیف چراغ‌ها که انگار انتها ندارد نمی‌بیند. بوی‌آشنا بوی شب کارون را حس می‌کند. همه چیز ساکت است، اتوموبیلی پرشتاب می‌گذرد و یک لحظه، خلوت خیابان را آشفته می‌کند( پل سفید کو؟) بقچه را دست به دست می‌کند و کنار جدول، تو درازای خیابان راه می‌افتد. دور می‌شود، دورتر، حالا، زیر نور جیوه‌‌ای چراغ‌های حاشیه خیابان، مثل یک سایه انگار و یا مثل یک لکه سیاه، لرزش نامحسوسی دارد. چند لحظه بعد، جنبش سایه آرام می‌گیرد ایستاده است؟ تردید دارد؟ راه را گم کرده است؟ ( هووف!- دده، کجایی؟ کجا؟)

مجموعه قصه «زائری زیر باران» سند روشن، گویا و بی پیرایه ای از صفا و صداقت و هجوم آفت به چشم‌انداز سبز باغی پر درخت است - باغی که آبش را مسموم کرده‌اند و برگهای تازه اش به وسعت یک لبخند هم نمی پایند و قبل از طلوع، غروب در تدارک رسیدن است. محمود از دنیای امیدی که بیهوده می‌روید، به سرزمینی می‌رسد که همه چیز در حال دگرگونی است، دگرگونی ویرانگر، دگرگونی پرخاشگر و سرانجام دگرگونی در تسلیمها و باورها. مکان قصه‌های مجموعه «زائری زیر باران» اکثراً جنوب است، جنوبی که صمیمیت در آن با آفتاب داغ الفتی دیرینه دارد.

داستان زمین سوخته داستان و روایت 3 ماه اول جنگ ایران و عراق است از زبان مردی اهل اهواز که با وجود بمباران های متوالی و مرگ بسیاری از دوستان و آشناسان در آنجا می ماند. روایت جنگ از زبان محمود بسیار ملموس و تزدیک است. این داستان بقدر قابل لمس و حس هست که خواننده ای که در زمان اکنون داستان را میخواند احساس عجیبی پیدا میکند. با این که خواننده جدید می داند جنگ هشت سال طول کشیده است اما روایت به قدری خوب و درد آور است که هر آن آرزوی تمام شدن جنگ را دارد و هر آن فکر میکند این جنگ تمام خواهد شد. جنگ و مشکلات آوارگان و در رسیدن کمک ها و افزوده شدن شهدا و خراب شدن خانه ها با قرائتی جدید و جالب روایت می شود که برای هر خواننده ای تازگی دارد و حس آن را به جان میخرد.

«قصه آشنا»مجموعه شش داستان کوتاه است.در این داستان ها و سه داستان از کتاب «دیدار»نویسنده با چیرگی و قدرت قلم جادویی خود اندوه و فقر مردم عادی را درونمایه اصلی اثرش قرار داده است.در این داستان ها شیوه واقع گرایی را با شیوه بیان تاثیرات حسی خود به هم آمیخته است و در نتیجه در بیان روابط اجتماعی آدم ها گام بلندی را با نوشتن این اثر برداشته است.

رمان بارون درخت نشین، اثر ایتالو کالوینو، به داستان پسری ایتالیایی به نام کوزیمو می پردازد که خانه ی اشرافی خانواده اش را به منظور زندگی در درختان انبوه احاطه کننده ی شهر ترک گفته و باقی عمرش را در دنیای درختان سپری می کند. کوزیمو، نبوغ و فکر باز و درخشانش را به کار می گیرد تا آموختن را ادامه دهد، زندگی خودش و مردم پایین درخت ها را با راه های خلاقانه بهبود بخشد و زندگی عاشقانه ی پرشور و منحصربه فردی داشته باشد. داستان کوزیمو توسط برادر کوچکتر و همراه همیشگی دوران کودکی او در اکتشاف و شیطنت، بیاجیو، روایت می شود. بیاجیو، اتفاقات را هم به شکلی که در خاطرش مانده و هم به صورتی که کوزیمو برایش تعریف کرده نقل می کند. داستان زیبای رمان بارون درخت نشین، خیلی زود مخاطب را وادار می کند که خواسته یا ناخواسته، عاشق قهرمان این قصه ی جذاب شود.

داستان یک شهر رمانی است به قلم احمد محمود که در ادامه ی کتاب همسایه ها نوشته شده است. خالد در این رمان نیز شخصیت اصلی است و داستان از زبان او گفته می شود. اما از نظر داستانی، داستان یک شهر و همسایه ها به هم ارتباطی ندارند و دنباله ی هم نیستند. در این کتاب ماجراهایی که بعد از سربازی رفتن خالد پیش امده اند روایت می شود. او بعد از کودتای 28 مرداد 1332 به جرم عضویت در حزب توده به بندر لنگه تبعید می شود. داستان یک شهر روایت و تصویف حوادث گذشته و شرایط کنونی و وضعیت حاکم بر بند لنگه است.

رمان درخت انجیر معابد در ۱۰۳۸ صفحه و شش فصل نگاشته شده است. این رمان مفصل , که پس از رمان سه جلدی مدار صفر درجه بلندترین رمان احمد محمود است, رمانی روانشناسانه است و دو دید روانشناسانه ی محوری در آن قابل تمیز است: روان شناسی فردی ـ روان شناسی اجتماعی, و از این زاویه ی نگرش , رمان ? درخت انجیر معابد? دارای دو محور اصلی است: عصیان ـ خرافه , که در درازنای داستان در هم تنیده و به هم بافته شده اند و در پیوند تنگاتنگ با یکدیگر, کل منسجم و یکپارچه ای را تشکیل می دهند.

جیمز آگوستین آلوسیوس جویس (2 فوریه 1882 - 13 ژانویه 1941) داستان نویس ایرلندی ، شاعر ، معلم و منتقد ادبی بود. وی در جنبش آوانگارد مدرنیستی سهیم بود و به عنوان یکی از تأثیرگذارترین و مهمترین نویسندگان قرن بیستم شناخته می شود. جویس را بیشتر با اولیس (1922) می شناسند ، اثری برجسته که در آن اپیزودهای ادیسه هومر در انواع سبک های ادبی ، پیش می روند. از دیگر آثار شناخته شده می توان به مجموعه داستان کوتاه دوبلینرها (1914) و رمان های "پرتره هنرمند به عنوان یک جوان" (1916) و فینگانس ویک (1939) اشاره کرد. دیگر نوشته های وی شامل سه کتاب شعر ، یک نمایشنامه ، نامه های منتشر شده و روزنامه نگاری گاه به گاه وی است. جویس در دوبلین در خانواده ای از طبقه متوسط به دنیا آمد. او که دانش آموزی درخشان بود ، مدت کوتاهی در مدرسه اوکانل تحت مدیریت برادران مسیحی حضور یافت .وی برای ادامه تحصیل به دانشگاه کالج دوبلین رفت. در سال 1904 ، در اوایل 20 سالگی ، جویس به همراه شریک زندگی خود (و همسر بعدی) نورا بارناکل به قاره اروپا مهاجرت کرد. آنها در تریست ، پاریس و زوریخ زندگی می کردند. اگرچه بیشتر زندگی بزرگسالی وی در خارج از کشور سپری شده است ، جهان داستانی جویس در دوبلین متمرکز شده و عمدتا توسط شخصیت هایی ساخته می شود که شباهت زیادی به اعضای خانواده ، دشمنان و دوستان از زمان حضور در آنجا دارند. به ویژه اولیس در خیابان ها و کوچه های شهر با دقت تنظیم شده است. اندکی پس از انتشار اولیس ، وی این دلمشغولی را تا حدودی روشن کرد و گفت: "برای خودم ، من همیشه در مورد دوبلین می نویسم ، زیرا اگر بتوانم به قلب دوبلین برسم ، می توانم به قلب همه شهرهای جهان برسم. در این کتاب تحت عنوان بهترین داستان های کوتاه جیمز جویس ، احمد گلشیری مجموعه ای از جذاب ترین داستان های کوتاه جیمز جویس را گرداوری کرده و به فارسی برگردانده است. کتاب بهترین داستان های کوتاه جیمز جویس

ارنست همینگوی
با ترجمه احمد گلشیری

شب ممکن یک رمان کوتاه و مدرن پنج اپیزودی از محمدحسن شهسواری، نویسنده و روزنامه‌نگار معاصر است. وی دانش آموخته پژوهش علوم ارتباطات است و داوری جوایز ادبی بسیاری از جمله جایزه ادبی گلشیری، جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعات را در کارنامه خود دارد. شب بوف، شب شروع، شب واقعه، شب کوچک و شب شیان. عناوین بخش‌های مختلف این رمان‌اند. داستان این رمان بر پایه رابطه سه نفر شکل می‌گیرد، هاله، مازیار و سمیرا. هر فصل ماجرای فصل بعد را نقض می‌کند و راوی متفاوتی دارد. راوی فصل اول مازیار است ویراستاری۳۴ ساله، همه‌چیزدان و باسواد. او از رابطه‌اش با هاله می‌گوید، دختری که شش ماه قبل از دنیا رفته است. از شب تولدش که با هاله و سمیرا به رستوران بوف رفته بودند و مسخره‌بازی‌های هاله و سمیرا اتفاقاتی را رقم زده بود. فصل دوم را هم مازیار روایت می‌کند اما مخاطبش خواننده نیست، بلکه نویسنده‌ای است که فصل اول را نوشته و با خواندن آن می‌فهمیم که نویسنده زن سابق مازیار است. رمان از این بازی‌ها زیاد دارد و خواننده را در لابیرنتی قرار می‌دهد که برای رهایی از آن باید سه فصل دیگر صبوری کند. در کل «شب ممکن» از ان رمان‌هایی است که نمی‌شود به راحتی خلاصه‌اش کرد یا درباره‌اش گفت. چندو چون روابط این آدم‌ها در اثر مبهم است خواننده برای پی بردن به ماجرا باید صبوری کند. درواقع ساختار «شب ممکن» روایت در روایت در روایت است: «شبِ بعد از آن شب بود. همان شبی که به‌قول تو هر دو باهم ناگهان بزرگ شدیم. اگر بخواهم رمانتیک شوم، زیادی رمانتیک شوم، باید بگویم گاهی که دست از شوخی برمی‌داشتی و جدی حرف می‌زدی، کلمه‌ها یک‌طور دیگر می‌شدند. چرا مزخرف می‌گویم! یک‌طور دیگر یعنی چی؟ من که به‌قول تو نانم را از کنار هم گذاشتن کلمه‌ها می‌خورم چرا نمی‌توانم به‌جای «یک‌طور دیگر» چیزی مناسب، مناسبِ معنای کلمه‌ها، گاهی که دست از شوخی برمی‌داشتی و جدی حرف می‌زدی، انتخاب کنم؟» نکته مهم این اثر چند روایتی این است که با سبک متفاوتش، تکنیک‌زده نیست و با وجود همه قطعیت‌گریزی و تغییر زاویه‌های پی در پی‌اش رمانی روراست است رمانی که به درک و آگاهی خواننده ادبیات ایرانی احترام می‌گذارد و ارزش چندبار خواندنش را دارد.