جستجو
منو بستن

محصولات با برچسب 'نزار قبانی'

نمایش به عنوان گرید لیست
مرتب سازی بر اساس
نمایش در هر صفحه
تصویر از گزیده اشعار نزار قبانی

گزیده اشعار نزار قبانی

155,000 تومان
نزارقبانی شاعر بزرگ عرب در مجموع به عنوان شاعر عشق و زن شناخته شده است، اما بسیاری از اشعار این سخنسرای بزرگ رو در رویی با ستمی است که بر مردم ستم‌دیده فلسطین از طرف کشور غاصب اسرائیل می رود. در این مجموعه هر دو دسته از این اشعار گزینش شده اند. . او نخستین مجموعه شعری خود را با نام «آن زن سبزه به من گفت» در 1944 در تیراژ 300 نسخه چاپ کرد. در این مجموعه این شاعربیست و یک ساله سوری به صورت غیر منتظره‌ای به جنگ با سنت و تابوهای عرب درباره زن برخاسته بود. او چون عموی خود ابوخلیل قبانی (1836-1902) شاعر و نمایشنامه‌نویس و کارگردان جنجالی که از ترس کینه و حملات سنت‌پرستان مجبور به ترک سوریه شده بود،با چاپ این کتاب جنجالی به پا کرد. در ماه مارس 1946 مجله مصری الرساله، یادداشتی به قلم شیخ علی طنطاوی درباره این کتاب نوشت: «اخیراً در دمشق کتاب کوچکی چاپ شده است که جلد قشنگ و ظریفی دارد و کاغذی زرورق دور آن پیچیده‌اند، از آن کاغذهایی که در مجالس عروسی دور جعبه‌های شکلات می‌پیچند. نوار قرمزی نیز دور آن بسته‌اند نظیر نوارهایی که فرانسویان در اوایل اشغال دمشق مقرر کرده بودندکه زنان بدکاره بر کمر خود ببندند تا شناخته شوند. در این کتاب سخنانی به نام شعر چاپ شده است…» حمله اصلی بر این کتاب نه به‌خاطر نوآوری در فورم شعری بلکه بی‌پروایی شاعر در شکستن تابوهای سنتی در باره زن بود. این مجموعه با وجود تمامی هجوم‌ها و دشمنی‌ها به سرعت به میان مردم به ویژه جوانان رفت و نام نزار را به عنوان شاعری جنجالی و شجاع سر زبان‌ها انداخت.
تا سبز شوم از عشق نزار قبانی

تا سبز شوم از عشق

65,000 تومان
شعرهای عاشقانه و نثر نزار قبانی
ترجمه: موسی اسوار
انتشارات: سخن
تا سبز شوم از عشق مجموعه شعرهای عاشقانه و نثر نزار قبانی شاعر شهیر سوری است. نزار قبانی را با اشعار عاشقانه‌ و پرشورش می‌شناسند، عشق نخستین و اساسی‌ترین مضمون اشعار او است و نگاهش در این قلمرو کاملا نو، زیباشناسانه، جستجوگرانه و لطیف است. این دفتر هم مجموعه‌ای از عاشقانه‌های این شاعر پرنفوذ عرب است که پیش از همه تقدیم عاشقان می‌شود.
بلقیس و عاشقانه های دیگر

بلقیس و عاشقانه های دیگر

45,000 تومان
نزار قبانی از عشق می‌نویسد. عشق به وطن، به زن و به زندگی. «آرزو می کردم که تو از آنِ من بودی/ در روزگاری که بر گل ستم نبود / بر شعر، بر نی و بر لطافت زنان./ اما افسوس دیر رسیده ایم / ما گل عشق را می کاویم / در روزگاری که عشق را نمی شناسد.»