موحد در مورد این کتاب گفته است: این اشعار را به دو قسمت تقسیم کردیم. یکی «شطیات» به اعتبار اینکه در کنار شط سروده شده و در مورد سیاست و نفت و ... است. قسمت دوم آن «شطحیات» است. شطیات ارزش ادبی که چه عرض کنم اما ارزش تاریخی دارد. تاریخ و ادبیات همواره دست در دست هم دارند. چون کسی که بخواهد تاریخ دوره غزنوی را بنویسد و دیوان اشعار آن دوره را نداند، این امر برایش میسر نخواهد بود. روحیه، دید و نگرش مردم و عکس العمل های ایشان در ادبیات منعکس است؛ همانطوری که حقه بازی ها و پرونده سازی ها و دیوان سالاری و ... در تاریخ بیهقی انعکاس دارد. گرچه از مردم خبری نیست اما از آن دست اندرکارها و ... که چطور برای هم پرونده می سازند و پوست هم را می کنند، مطالبی بسیار وجود دارد که در هیچ اثر دیگری نمونه آن را نمی بینید.
این اثر با ارائه گزارشی فشرده از دوران سی ساله پس از رحلت پیامبر اکرم (ص) آغاز میشود و تا انتهای دوران خلافت حضرت علی (ع) را در بر میگیرد. محمد علی موحد با ارائه روایتهای بدیع و معتبر تاریخی از آثار مورخان تاریخی و مذهبی، تصویری قابل اعتماد از آن دوران به مخاطب نشان میدهد. اما چرا این دوره از تاریخ اسلام اینقدر اهمیت دارد؟ شاید بتوان این دوره سی ساله را که تا صلح امام حسن و معاویه ادامه یافت، دورانی دانست که تاریخ و حکومت اسلام آبستن وقایع شگرفی بود که سرنوشت حکومت را رقم زد.