علیاشرف صادقی (زادهٔ ۲۵ اردیبهشت ۱۳۲۰ در قم) زبانشناس ایرانی، استاد بازنشستهٔ دانشگاه تهران و عضو پیوستهٔ فرهنگستان زبان و ادب فارسی است. او بهعنوان چهرهٔ ماندگار در حوزهٔ ادبیات معرفی شدهاست.صادقی در ۲۵ اردیبهشت ۱۳۲۰ در خانوادهای مذهبی در قم بهدنیا آمد. پدرش معلم و پدربزرگش، اشرفالواعظین، واعظ بود. پدرِ پدربزرگش نیز مجتهد بود. صادقی، پس از تحصیلات ابتدایی و متوسطه در حکیم نظامی قم ، در ۱۳۳۸ به دانشگاه تهران رفت و در ۱۳۴۱ لیسانس ادبیات فارسی گرفت
"استادان استادان چه کردند؟" اثری است به قلم "مقصود فراستخواه" که "تاریخ دارالمعلمین و دانشسرای عالی از 1297 تا 1357" را در اختیار خوانندگان قرار میدهد. یکی از مهمترین اقداماتی که در راستای ارتقای شرایط فرهنگی و آموزشی در این کشور صورت گرفت، تصویب لایحه تاسیس دارالمعلمین مرکزی در سال 1297 توسط مجلس شورای ملی بود که گام مهمی در جهت تربیت و تأمین آموزگاران در مقاطع ابتدایی و متوسطه به حساب میآمد. ساخت موسسات تربیت معلم مونث و مذکر در این تاریخ به صورت رسمی مجاز شد. دارالمعلمین موسسهای عمومی و دولتی بود که توسط وزارت معارف اداره میشد و رئیس آن نیز به وسیلهی شخص وزیر گزینش و منصوب میشد. ماموریت "دارالمعلمین" تامین مربی برای مدارس ابتدایی و متوسطه اول بود. "مقصود فراستخواه" در "استادان استادان چه کردند؟"، "تاریخ دارالمعلمین و دانشسرای عالی از 1297 تا 1357" را به دقت مورد بررسی قرار میدهد و شرایط آن را به خوانندگان معرفی میکند. داوطلبان برای ورود به هر مقطع، باید از گواهینامه شش ساله ابتدایی برخوردار میبودند و شرط سن برای ورود به قسمت ابتدایی 17 الی 21 و قسمت عالی 18 الی 22 سال بود. اولین موسسهای که زیربنای مراکز تربیت معلم بعدی را تشکیل داد، "دارالمعلمین مرکزی" بود که به سرپرستی آقای ابوالحسن فروغی و معاونت اسماعیل مرآت تشکیل شد و به جهت احساس نیازی که کشور به تربیت معلم زن برای امر آموزش و تدریس در مدرسههای دخترانه داشت، اولین معادل دخترانهی مرکز تربیت معلم با عنوان "دارالمعلمات" که خانم نشاط السلطنه، دختر صفی علیشاه ناظم آن بود، تاسیس شد. "تاریخ دارالمعلمین و دانشسرای عالی از 1297 تا 1357" که در کتاب "استادان استادان چه کردند؟" نوشتهی "مقصود فراستخواه"، منبعی بسیار مناسب جهت پژوهش و همچنین آگاهی از تاریخچهی این مراکز است.
کتاب جدید ناصر فکوهی با عنوان «در تار و پود فرهنگ ها و موقعیت ما» توسط نشر ثالث در اسفندماه ۱۴۰۰ منتشر شد. این کتاب شامل مجموعه مقالات و یادداشتها و ترجمه های کوتاه ناصر فکوهی درباره مسائل نظری و نگاه انسان شناسی به جهان و مسائل روز از زاویه دید انسان شناسی به مثابه دانشی جدید, بین رشته ای و مدرن است. بخشی از کتاب شامل مقالات کتاب پیشین ناصر فکوهی , «پاره های انسان شناسی» می باشد که مدتها در دسترس نبود.
ادبیات فارسی در زمانه ما دگرگونی شگرفی یافته و سبک و محتوای آن بهکلی چهره دیگر به خود گرفته است. مهرومومهای اول قرن چهاردهم هجری شمسی، به یک معنا، آغازگر این تحول و دگرگونی است. شعر نو با افسانه نیما راهی تازه آغاز میکند و رمان و داستاننویسی جدید پا به عرصة حیات مینهد. در این کتاب، شاهرخ مسکوب، متفکر و منتقد برجسته ایرانی، با بیانی شیوا و شورانگیز چگونگی این دگرگونی را بازگو میکند و نگاه و نگرش تازه نویسنده ایرانی را به جهان طبیعت و رمز و راز عشق و شور و شر اجتماع بیان میدارد. در این اثر تحلیلی، آثار محمد حجازی، عشقی، عارف و دیگران بررسیشده و با نکتهبینیهای دقیق موردسنجش و نقد قرارگرفته است.
فرهنگ درست نویسی سخن شامل مطالب و مباحثی درباره نگارش درست زبان فارسی است و مطالعه آن ما را قادر می سازد واژه ها، ترکیبها، و جمله هایی را که درباره درست و نادرست بودن آنها اختلاف نظر هست یا برخی از مبتدیان به سبب ناآگاهی آنها را غلط به کار می برند، بشناسیم و درست به کار ببریم.