دیوید فرامیکن مورخ آمریکایی سال 1989 کتابی با عنوان کامل صلحی که همهی صلحها را بر باد داد؛ فروپاشی امپراتوری عثمانی و شکلگیری خاورمیانهی معاصر نوشت که در آن دربارهی نقش قدرتهای اروپایی در خاورمیانه بین سالهای 1914 تا 1922 صحبت کرده است. او نقش این قدرتها را در فروپاشی بزرگترین قدرت آن زمان خاورمیانه و در نتیجه شکلگیری خاورمیانهی جدید بررسی کرده است. دیوید فرامکین پیشگفتار مفصلی بر کتابش نوشته است و در آن موضوع کتاب و هدفش از نگارش آن را شرح داده است. یکی از مهمترین نکاتی که فرامکین بر ان تاکید دارد این است که بسیاری از گزارشههای فرانسه و انگلیس از آن دوران و همینطور ادعای آنها مبنی بر دخالت نکردن در امور مذهبی مسلمانان دروغی بیش نیست و مفهومی که آن را «قیام اعراب» نامیدهاند زادهی تخیل فردی آمریکایی به نام «تامس ادوراد لارنس» است. او در کتابش خواننده را با ماجراجوییهای لارنس همراه میکند اما در کنار آن پرده از مسائل بسیاری که تا مدتها به گونهای دیگر روایت میشد برمیدارد. فرامکین تغییر جهتهای دولتها را دنبال میکند و جزئیات سیاستهای آنها را آشکار میکند و در نهایت شکلگیری خاورمیانهی امروزی را به تصویر میکشد. کتاب صلحی که همهی صلحها را بر باد، داد نامزد نهایی هر دو جایزهی «پولیتزر» و «جایزهی ملی دایرهی منتقدان» بود.