گردآورنده: محمدکاظم کاظمی انتشارات: سپیده باوران با مقدمه سید علی میرافضلی در این کتاب ۶۱۸ رباعی از بیدل گرد آمده است. بسیاری از این رباعیها با شرح و توضیحاتی از سوی گردآورنده همراه شدهاند و این قضیه یک تفاوت عمدۀ این گزیده با دیگر گزیدههای رباعیات بیدل است. در این شرحها به بیتهای بسیاری از غزلیات بیدل هم به عنوان شاهد مثال اشاره شده است.
اگر بخواهیم در شعر پس از نیما به دنبال سبک های شناخته شده شعر فارسی بگردیم به یقین، شعر سهراب سپهری به اعتبار عملکرد ظریف و دامنه دار قوۀ خیال و نقش آفرینی های ذهن و پیچ و تاب های زبان، به شعر سبک هندی تعلق خواهد گرفت. بیدل دهلوی نیز، میراث دار صائب و اقمار او در سبک هندی است و گرچه زبانش چندان پیچش دارد و معانی اش چندان تو بر توست که شعرش "بی معنی" می نماید، اما شعر سپهری با شعر او مشابهت های فراوان دارد. بیدل و سپهری هر دو در فضایی دم می زنند که سرپناهش سوررئالیسم پیشرفته است.