"در سوگ و عشق یاران" کتابی است از "شاهرخ مسکوب" که نوشتههای آن مانند نهر آبی تمیز و سرد است که در وسط یک قبرستان، آرام آرام جریان دارد. کسی نمیداند سرچشمهی این نهر کجاست و وقتی ناپدید میشود به کجا می رود. با این وجود، تازگی و روحافزاییاش ملموس است. هوای سطرهای "شاهرخ مسکوب" در کتاب "در سوگ و عشق یاران" سرد است و وقتی به خطوط آن نگاه میکنید، میبینید که این تصویر ثابت رنج و اندوهی مضاعف است و شرحنامهی زخمی است بر روح که جای آن تا ابد باقی است. "شاهرخ مسکوب" مرگ رفیق شاعرش را در هوای سرد زمستان به تصویر کشیده شده است و در سوگ و یاد باقی یاران، قلم زده است. این اثر یک تعالی خیرهکننده و بینظیر از رنج جدایی و نوحهای از درد غیر قابل درمان مرگ است.