قربان ولیئی از معدود شاعرانی است که به دور از جریانها، خلوت دنجی را برای سرایش خویش انتخاب کرده است. اشعار قربان ولیئی برگرفته از سبک و سلوک زندگی وی هستند و همین آنها را از شعر سایر شعرا متمایز میکند. از ولیئی تا کنون چندین کتاب به چاپ رسیده است: «درخت در خودش راه میرود»، «باید نوشت نام تو را با پرندهها»، «ترنم داوودی سکوت»، «گفتم به لحظه نام تو را، جاودانه شد»، «ضربان ذات» و «لحظهی جهان» و... که گزیدهای از این کتابها به همراه چند غزل جدید را میتوان در «موسیقی نواحی جان»، بهانتخاب زهیر توکلی و مبین اردستانی بهنظاره نشست.
محمدعلی مجاهدی یکی از مؤثرترین شاعران آیینی دهههای گذشته است که تأثیر تعالیم و نگاه او به این مقوله را میتوان در آیینة شاگردان بیشمار وی –خصوصاً در شهر قم- به نظاره نشست. گلنفسیها گزیدهای از بهترین اشعار محمدعلی مجاهدی است که میتواند نمایی از شعر و نگاه عمیق این پیر شعر آیینی باشد.
شعر دهة هفتاد و هشتاد شمسی، بدون نام محمدسعید میرزایی، به واقع چیزی کم دارد. میرزایی یکی از مهمترین شاعرانی است که در طرز نوی غزل در دهههای یادشده بسیار تأثیرگذار بود و سبب به وجود آمدن موجی از اقبال به قالب غزل شد و جریانات مختلف در عالم ادبیات پدید آورد. غزل هزارة دیگر گزیدهای از بهترین و مهمترین غزلیات میرزایی به انتخاب مبین اردستانی و محمدحسین نعمتی است.
گزیده شعرهای سروده شده درباره 175 شهید غواص، که با بازگشت شکوهمندشان شاعران کشور را به سرودن واداشتند. در این کتاب شاعران شاخصی از ماجرای شگفت این شهدا روایت کرده اند.