نیما به این اعتبار که شعرش در قلمرو شعر ناب و بری از آمیختگی و آلودگی است و سرشار از عصمت و صفای روستایی،به باباطاهر می ماند؛ مخصوصا حساسیت و سوز سخنش، و به این اعتبار که در کنه اعراض تصاویر و تماثیل و واقعیات عینی، جوهر شعرش متکی به قائمه ی فکری و عمق درد های بشری است و جهان بینی دارد، به خیام می ماند، البته بی قاطعیت و صراحت خیام که از لطائف هنر اوست ، بلکه با الهامی غالبا معتدل، و این ابهام زائیده ی همان بیان تمثیلی و تویه دار و عینی اوست.عطاولقای نیما یوشیج
«کهکشان چهرهها» مجموعۀ شعرهای علیمحمد مؤدب است که در قالب نیمایی و بین سالهای 86 تا 90 سروده شده است. نیماییهای این کتاب عمدتاً کوتاه است و شاعر، توانسته است کشفهای شگفت خود را در قالب کلمات به منصۀ ظهور برساند.
کمتر کسی این روزها پیدا میشود که نام محمدمهدی سیار را نشنیده باشد؛ شاعری که چه به واسطۀ کسب جایزۀ کتاب سال برای کتاب «حقالسکوت» و چه به واسطۀ فعالیت مستمر خود در سرایش ترانههای مطرح و روز کشور، شناختهشده است. او دارای دکترای فلسفه از دانشگاه تربیت مدرس است و ترانه های او را از زبان خوانندگانی چون «سالار عقیلی» «نیما مسیحا» «فریدون بیگدلی» و «حامد زمانی» شنیده ایم. «رودخوانی» سومین کتاب محمدمهدی سیار پس از «بیخوابی عمیق» و «حقالسکوت» است. شعرهای این مجموعه در قالبهای مختلفی سروده شده است که البته غالب آنها را غزل و نیمایی تشکیل میدهند.