شاملو به روایت خرمشاهی

بیش از شش دهه است که شعر شاملو در فضای ادبی و روشنفکری فارسی‌زبانان طرح و بررسی شده است. بر شعرهای او نقدهای مثبت و منفی فراوانی در مطبوعات، کتابها و شبکه‌های اجتماعی نوشته شده است و کار و کارنامه او موضوع ده‌ها مقاله، کتاب و رساله دانشگاهی بوده است. کمتر وجهی از شعر و شخصیت شاملو باقی مانده که واکاوی نشده باشد اما همچنان برای دوستداران شاملو و شعر او، صحبت از شاملو جذّابیت دارد. اکثر داوریهایی که درباره شاملو شده، آلوده به حبّ و بغضهای سیاسی است و کمتر نقدی بوده که بدون پیش‌داوریهای ایدئولوژیک و سیاسی بر شعر او نوشته شده باشد. بهاءالدین خُرَّمشاهی از ادیبان و منتقدانی است که هرچند از منظر سیاسی و فکری با شاملو زاویه دارد، اما شعر و پژوهشهای ادبی شاملو را بدون حب و بغضهای مرسوم در نقد ادبی واکاویده و به‌تصریح خود شاملو، نقد خُرَّمشاهی بر دفتر شعر ابراهیم در آتش، بهترین نقدی است که بر شعر او نوشته شده است. (نقل به مضمون). خُرَّمشاهی غیر از نقد شعرهای شاملو، تصحیح یا روایت او از دیوان حافظ را نیز نقد کرده و با مستنداتی غیرقابل انکار، این تصحیح را فاقد استانداردهای لازم برای تصحیح دیوان حافظ دانسته است و معتقد است کماکان باید شعر شاملو را خواند اما حافظ را از روی تصحیح‌های علمی و معتبر همچون غنی قزوینی خواند. هرچند خُرَّمشاهی به شاملو نزدیک نبوده، اما داوری‌های او از کارنامه ادبی شاملو دقیق، مستند و خالی از نظرات شخصی اوست و در نقد شاملو، تفاوت‌ها و اختلاف‌نظرهای فکری و سیاسی خود با شاملو را دخیل نمی‌کند و به عبارت دیگر مرید شاملو نیست اما به شعر او ارادت دارد و جایگاهی ممتاز برای شعر او قائل است. این اثر شامل یک گفت‌وگو با خُرَّمشاهی درباره شاملو و همچنین خاطرات او از شاملو، چند شعر از خُرَّمشاهی درباره شاملو، نقد او بر دفتر شعر ابراهیم در آتش و همچنین نقد او بر روایت شاملو از دیوان حافظ است که قبلاً به‌صورت پراکنده در نشریات مختلف چاپ شده و اینک در قالب یک کتاب به مخاطبان و دوستداران ادبیات فارسی و شعر شاملو عرضه می‌شود؛ به امید آنکه مورد استفاده ادب‌دوستان و دوستداران شعر شاملو قرار گیرد.