محصولات با برچسب 'سیاست'

در کتاب حاضر، برای روشن کردن نقش و دیدگاه های سیاسی و دیپلماتیک «محمدعلی فروغی»، معروف به «ذکاء الملک» از دولتمردان پرآوازة فرهنگی، فلسفی، ادبی، حقوقی، سیاسی و دیپلماسی دوران معاصر ایران، برخی از مقاله ها، نامه ها و سخنرانی های سیاسی او، به نثر در آمده است. برخی از عنوان های موضوعی این کتاب عبارت است از: خطابة تاج گذاری؛ سخنرانی دربارة جامعة ملل؛ حقوق و امتیازات اعضای پارلمان؛ تشریح سیاست خارجی دولت و... .

28 مرداد، سازمان سیا و ریشه‌های روابط ایران و امریکا در عصر مدرن

گشتاپو تاریخچه یکی از قدرتمندترین سازمان های امنیتی جهان
نویسنده: لوکاس پل
ترجمه: میرجواد سیدحسینی، مژگان محمدی
انتشارات: پارسه
لوکاس پل در کتاب گشتاپو: تاریخچه یکی از قدرتمندترین سازمان‌های امنیتی جهان، درباره‌ی یکی از مخوف‌ترین سازمان‌های اطلاعاتی و دولتی رایش سوم، قبل و حین جنگ جهانی دوم، حقایق تکان‌دهنده و غیرقابل باوری را مطرح می‌کند. در این وقایع‌نگاری تاریخی نحوه‌ی پیدایش و جنایات وحشیانه این سازمان علیه صدها نفر و در نهایت سقوط آن برای شما روشن خواهد شد. کتاب گشتاپو که وقایع نگاری تاریخی سازمان یافته ، از پیدایش آن ، جنایات وحشیانه و وحشتناکی که علیه صدها هزار نفر مرتکب شده بود ، تا سقوط نهایی را به مخاطب ارائه می دهد، یک داستان جذاب از قدرت و ویرانی است که به وحشتناک ترین حد خود رسیده است. با استفاده از منابع متعدد ، کتاب گشتاپو نحوه ی تولد این نیروی مخفی پلیس ایالتی را در 26 آوریل 1933 ، حاصل کار هرمان گورینگ ، کشف می کند. گشتاپو می تواند سلطه ی ترور را بر آلمان و در سراسر اروپا اعمال کند. کتاب گشتاپو حاوی مشخصات شخصیت های کلیدی و داستانهای ترسناک کارآیی سادیستیک جوخه های مرگ آن - از شکنجه اعضای مقاومت تا کشتار جمعی را نشان می دهد. و نیز نشان می دهد که چگونه این سازمان در سایه ی ناامنی هیتلر پیشرفت می کند تا زمانی که متفقین پیروز می شوند ، اعضای آن سرانجام دستگیر شده و تا آنجا که ممکن بود ، به دادگاه کشانده شدند.

به‌جهنم و جاهای دیگر
نویسنده: مادلین آلبرات
ترجمه: علی مجتهدزاده
انتشارات: پارسه
در این خاطرات فاش کننده ، خنده دار و الهام بخش ، نویسنده ی پرفروش نیویورک تایمز و وزیر امور خارجه سابق مادلین آلبرایت - از جمله ی پرخدمت ترین و خستگی ناپذیرترین کارمندان دولت در جهان - در مورد چالش ادامه کار بسیار فراتر از سن طبیعی بازنشستگی می گوید.
در سال 2001 ، هنگامی که مادلین آلبرایت به عنوان اولین زن وزیر خارجه آمریکا در حال ترک دفتر بود ، مصاحبه کنندگان از او پرسیدند که چگونه می خواهد به یاد آورده شود. وی پاسخ داد: "نمی خواهم به یاد آورده شوم" "من هنوز اینجا هستم و کارهای بیشتری دارم که می خواهم انجام دهم. هرچقدر که دشوار به نظر می رسد ، من می خواهم که هر مرحله از زندگی ام هیجان انگیزتر از مرحله ی قبل باشد. "
در آن زمان گذار ، وزیر امور خارجه احتمالات را در نظر گرفت: او می توانست بنویسد ، تدریس کند ، سفر کند ، سخنرانی کند ، شرکتی راه اندازی کند ، برای دموکراسی بجنگد ، به توانمندسازی زنان کمک کند ، برای کاندیداهای سیاسی مورد علاقه کار کند ، زمان بیشتری را با نوه های خود بگذراند. به جای انتخاب یک یا دو تا کار از این لیست، او تصمیم گرفت همه کارها را انجام دهد. برای تقریبا بیست سال ، آلبرایت دائما در حال حرکت است ، با روسای جمهور و نخست وزیران درگیر می شود و هر روز چیز جدیدی یاد می گیرد. وی از زمان ترک وزارت امور خارجه ، به کار خود ادامه داده است - و به میلیون ها نفر که مشتاق احترام هستند ، صرف نظر از جنسیت ، سابقه و سن ، صدای خودشان را داده است.
به جهنم و جاهای دیگر این زن قابل توجه را در صریح ترین ، خنده دارترین ، صمیمی ترین و جدی ترین شخصیت او نشان می دهد. این داستانی از دوران ما است که می تواند برای ما آموزند باشد. داستانی که توسط یک زن خارق العاده با ذوقی بی نظیر برای زندگی روایت می شود.

ما در عصر سکولار زندگی می‌کنیم، عصری که ایمان و اعتقاد دینی هرلحظه با چون‌وچرایی تازه روبه‌رو می‌شود؛ گویی امر الهی در پسِ پرده نشسته و به محاق رفته است. ساکنان این عصر با نوعی پریشانی مواجه‌اند: نه می‌‎توانند به‌راحتی دین را بپذیرند و نه می‌توانند به‌سادگی آن را کنار بگذارند و طوری رفتار کنند که انگار دینی نبوده و نخواهد بود. اما چگونه می‌توان از این پریشانی و مواجهه با آن سخن گفت؟ چارلز تیلور، در کتاب سترگ عصر سکولار، کوشیده است که راهی به رهایی از این مخمصه بگشاید و زبانی برای سخن‌گفتن از این وضعیت پیدا کند. جیمز اسمیت در کتاب حاضر شاخ‌وبرگ انبوهِ تحلیل و استدلال تیلور را هرس می‌کند و می‌کوشد آن را در قالبی ساده‌تر عرضه کند. بنابراین کتاب اسمیت هم راهنمایی است برای خواندن اثر تیلور و هم، فراتر از آن، سرآغازی است برای اندیشیدن به تحولات مهمی که زمانۀ ما را شکل داده‌اند.

امس پِین را می‌توان متفکر سیاسی و روزنامه‌نگار و نویسندهٔ انقلابی پیشرو عصر جدید دانست. جدا از شخصیت آزادمنش و گرچه نامتعارف و بحث‌انگیزش، نکتهٔ مهم در آثار او این بود که تا آن زمان کمتر کسی با این درجه از حرارت و شور نه دربارهٔ عامهٔ مردم، بلکه در باب مباحثی اساسی برای عامهٔ مردم مطالبی همه‌فهم نوشته بود. امروز بیش از دویست سال پس از مرگ او، مثلاً برای توضیح عدالت اجتماعی به زبان ساده، دشوار بتوان شیوه‌ای کاملاً متفاوت از سبک نیرومند و شورانگیزش یافت که به همان اندازه مؤثر افتد. در سی‌وهفت‌سالگی تازه قلم به دست گرفت و نه‌تنها عامهٔ مردم را علیه اشرافیت و نظام موروثی (به‌عنوان چیزهایی ضدعقلی، ضدخدایی و ضدبشری) می‌شوراند، که شخصاً در سه کشور عَلَم طغیان علیه نظام‌های سنّتی برافراشت.

پسا اسلامیسم به قلم نویسنده ی جوان کشور، میلاد دخانچی ارتباط تنگانگ سیاست، مذهب و حکومت را تشریح کرده و به نوعی بیان می دارد که تجربیات سیاسی و خط و مشی حکومت در جهان اسلام و به ویژه در میان شیعیان، از ساختاری به معنای حکومت در غالب دولت مدرن برخوردار نبوده است و چنین دیدگاهی را با استناد به نحوه ی حکومت داری در زمان پیامبر و امام اول شیعیان ابراز می دارد. با وجود نفی استیت یا کشورداری مدرن اسلامی، نویسنده مذهب را جدای از سیاست نمی داند و حتی به نوعی به اعمال نقش مذهب در ابعاد مختلف سیاسی و اداری اذعان دارد اما معتقد است حضور مذهب در امور خرد و کلان سیاسی و تعامل با آن نیازمند نگاهی نو و برقراری نوعی تعادل است.

درباره سیاست و فرهنگ
نویسندگان: علی بنوعزیزی و شاهرخ مسکوب
انتشارات: فرهنگ جاوید

آنچنان که تجربۀ زیستۀ تاریخی ما در این دو قرن اخیر نشان داده است، توسعه‌نيافتگی کماکان مبرم‌ترین مسألۀ ما ایرانیان است. مسألۀ توسعه‌نیافتگی نقطۀ کانونی همۀ ديگر مسائل‌مان، مثل عدم توسعۀ سياسی، اجتماعی، اقتصادی و حقوقی است. به نظر می‌رسد جامعۀ ایرانی با يک دور باطل مواجه است. ما با مسائل سياسی و اجتماعی بسياری مواجه هستيم که به نحو توأمان هم علت و هم معلول، هم عامل و هم حاصل توسعه‌نيافتگی است. پاره کردن اين دور باطل مهم‌ترين وظيفۀ کنونی روشنفکران و انديشمندان ماست. عقلانیت انتزاعی و غیرتاریخی و عدم درک موقعیت‌مان به منزلۀ «وضعیتی تاریخی» و گم شدن در بیراهه‌های مناقشات سیاسی و ایدئولوژیک را بايد منطق مشترک بسیاری از ایرانیان و به منزلۀ بنیادی‌ترین مانع درک مقولۀ توسعه و توسعه‌نيافتگی تلقی کرد. شاید بتوان در این میان، رضا داوری اردکانی را یک استثنا تلقی کرد. وی در این مجموعۀ سه جلدی، با عنوان نقد فرهنگ توسعه‌نیافتگی می‌کوشد جامعۀ ایران را در فهم معضل تاریخی توسعه‌نیافتگی یاری دهد. فیلسوف ما در جلد اول این مجموعه به بحث از رابطۀ «علم، فلسفه و عقلانیت»، در جلد دوم به رابطۀ مقولات «علم، سیاست و تاریخ» و در جلد سوم به مباحثی در خصوص «پژوهش علمی و سیاست علم» در کشور می‌پردازند.