مجموعه رباعی «پیادهها» را شاعر آن امید مهدینژاد به دلیل کوتاهی ابیات قالب رباعی، «پیادهها» نام نهاده و در جایی ابیات رباعی را به پیاده نظام شطرنج تشبیه کرده است. اما وقتی مجموعه را مرور میکنیم بیشتر از اینکه این نام چنین تداعی را در ذهن مخاطب ایجاد کند بیشتر روحیه معترض و زبان کنایه گو و طعنه زن او را نمایندگی می کند. زبانی محکم، فخیم و درشت که از کنایه ها و طعنههای طنزآلود با ظرافت و گستردگی هرچه تمام استفاده میکند. اعتراض به سوارگانی که در طول تاریخ از حال و روز پیادگان بی خبرند.