احساسات مردم از ذهنیات آنها بسیار ساده تر است و پیچیدگی کمتری دارد. پیونددهندهٔ عمومی آنها، واکنش احساسی ناخودآگاه آنهاست. تماشای یک فیلم همچون خوراک دادن به یک انسان رویابین یا غرقه در رویاست. فیلم به نقاطی از مغز شما دسترسی پیدا می کند که تنها رویا یا درام توان دسترسی و تحریک آن را دارد. هنگامی که به چنین سطحی وارد شوید، آنگاه می توانید به واکاوی هر چیز بپردازید بدون آنکه الزامات و مسئولیت های قوهٔ خودآگاهی انسان و درک و فهم مستقیم بر دوشتان باشد.