کشتن کتاب فروش

ساعت یک ربع مانده به نُه، با صدای زنگ موبایل بیدار شدم... صدای فاتن با آواز و انرژی‌بخش به گوشم نشست: «صبح‌به‌خیر.» باورش نمی‌شد هنوز توی رختخوابم و شهر آرام است و به صدای آواز گنجشک‌هایی گوش می‌دهم که در باغچهٔ حیاط‌خلوت خانه جست‌وخیز می‌کنند... خیال می‌کرد شهر غرق خشونت است و شبانه‌روز جنگی تمام‌عیار در هرکوی‌وبرزنش برپاست... گفتم: «توی بعقوبه هم مثل همهٔ شهرها گاهی درگیری پیش می‌آد و اغلب اوقات آروم می‌گیره». گفت: «کاش باورم می‌شد.» شبه‌گزارش مختصری از اتفاقات دیروز دادم، چطور دیروز را بین دفتر مصطفی کریم و خیابان‌های مرکز شهر گذراندم. گفتم شام کباب و چاشنی‌های خوشمزه خوردیم، توی رستورانی که مشرف بود به رود خریسان. فهرستی از توصیه‌هایش را تکرار کرد؛ حواست را جمع کن، خودت را معرفی نکن و از مأموریتت چیزی نگو، مرتب قیافه عوض کن تا توجه کسی را جلب نکنی... از ماشین‌های کرایه‌ای استفاده کن و طرح دوستی با آدم‌هایی نریز که اتفاقی به تورت می‌خورند... حرفی از دیدگاه سیاسی‌ات نزن.