وقتی دلی

یاسین حجازی در کتاب آه تلاش کرده تا بی‌آن که به متن دمع السجوم دست بزند، آن را از نو برسازد تا از شکل کتابی صرفاً در زمره کتب علما و محققان، بیرونش بیاورد. او - به گفته خود- تصویرها و نامه‌ها و دیالوگ‌ها را از متن دمع‌السّجوم جدا کرده است: تصویرها مثلِ تصویرِ محمّد ابن حنفیه، وقتی سحر طشتِ آبی روبروی اوست و دارد وضو می‌گیرد و همان لحظه می‌شنود که حسین از مکه خارج شد و اشکش در طشت می‌چکد.[۳]و نامه‌ها مثلِ نامه‌ای که یزید ابن معاویه پنهانی به عبیداللّه ابن زیاد مینویسد و اتمامِ حجّت می‌کند که یا حسین کشته می‌شود یا زیرش می‌زند که زیاد از سرِ خانواده‌شان است و نطفه حرام شخص ابوسفیان است.[۴] و دیالوگ‌ها مثلِ آنچه رد و بدل می‌شود میان خولی و زنش وقتی خولی پس از مدّتها به خانه می‌آید و زنش در بستر از او می‌پرسد که چه خبر و او می‌گوید ثروتی هنگفت برایش آورده و زنش می‌گوید چه ثروتی و خولی میگوید سرِ حسین ابن علی را با خودش آورده و همین حالا گوشه حیاط است.

این کتاب بازخوانی زندگی پیامبر اسلام است بر اساس سه متن کهن پارسی: سیرت رسول الله، شرف النبی، تفسیر سورآبادی یاسین حجازی که این اثر را ویراسته، در تدوین لحظات مختلف زندگی پیامبر با دیدی سینمایی عمل کرده و نهایتا اثری روان و جذاب به دست داده است.