وای تشنگی

سخن گفتن از حادثه­ی دلخراش عاشورا برای نوجوانان امروز، کار ساده ای نیست و از هر­کسی بر­نمی­آید. فاصله­ی فرهنگی، میان ما و فرزندان­مان بسیار بیشتر از نسل­های گذشته شده­است. چنان­که گاهی به نظر می­رسد در جستن زبان مشترک، حتی برای بیان موضوعات روزمره، عاجزیم. حال، با این زبان الکن، چگونه می­توانیم فاجعه­ای را که در آسمان و زمین مشابه­اش روی­نداده، شرح دهیم و احساسی را بیان کنیم که شاکله­ی ارادت ما را به اهل بیت (س) می­سازد؟

«وای تشنگی…» به قلم سید­ مهدی شجاعی پاسخی در اوج زیبایی و صلابت کلام به این دغدغه­ی به­جاست. پدر ادبیات آیینی با تکیه بر فعالیت­های چهار دهه، متنی را نوشته که هیچ مخاطبی نمی­تواند بدون منقلب شدن، آن را به پایان برساند. تجربه­های درخشان ایشان، هم به جهت تقدم در این گونه­ی ادبی و هم، به جهت گستردگی مخاطب و قالب­های مختلف این ژانر، اثری را پدید آورده که دل­های مخاطبان نوجوان را به تلاطم وامی­دارد، غبار تاریخ را از مصیبت عظیم کربلا می­زداید و آنان را به ظهر  عاشورای سال شصت و یک هجری می­برد.

حضرت سکینه (س) راوی ماجراست. داستان، با استفاده از معتبرترین متون شیعی، از زبان ایشان شرح و بسط می­یابد و این دختر چهارده ساله، که در روضه­های رایج از نقشی حاشیه­ای برخوردار­است به یکی از چهره­های اصلی تبدیل می­شود تا خواننده بتواند نزدیکی بیشتری احساس کند و فاجعه را در اعماق روح خود بفهمد.

نثر محکم و متین «وای تشنگی…» در همراهی با تصویرسازی خلاقانه­ی سید حسام طباطبایی فضایی یگانه آفریده است. گویی کتاب، قصد دارد خواننده­ی خود را به صحنه­ی تأثیر­گذار پرده­خوانی­های زمان گذشته ببرد. با این تفاوت که هنرمند، مفاهیمی جدید را با استفاده از عناصر بصری قدیمی و تکنیک­های آشنا خلق می­کند. او مفهوم کشتی نجات بودن حضرت امام حسین را بن مایه­ی ایده­ی بصری کتاب قرار می­دهد، به­طوری­که در تمام اثر، زمین را آب و آسمان را خاک گرفته است. در کنار این ابتکار، عناصری قدیمی همچون حضور فرشتگان، نورانی نشان دادن چهره­ی معصومین حاضر در صحرای کربلا، گل­های لاله­ی روییده از خون شبیه­ترین خلق روزگار به رسول اکرم و کبوترهای سفید تیر­آگین شده، تأثیر نقاشی­ها را دو­چندان می­کند.

طباطبایی نقطه­ی اوج ماجرای عاشورا را با تصویر خون­آلود و خسته­ی ذوالجناح در آستانه­ی خیمه­ی اهل بیت نشان داده. با این تفاوت که در کار او برخلاف مینیاتور مشهور استاد فرشچیان، خبری از زنان و کودکان نیست و نجابت وتنهایی این موجود باوفا، قلبها را به تپش وا­می­دارد.

در مورد «وای تشنگی…» بیش از این­ها می­توان نوشت. اما به­طور خلاصه، اثری خاص و عاشقانه است که چاپ نفیس، قطع مناسب، آن را به انتخابی خاص و ماندگار تبدیل کرده­است. کتابی که قطعاً می­تواند همچون سایر آثار سید مهدی شجاعی برای سالهای سال مخاطبان گوناگون خود را تحت تأثیر قرار دهد و به خاطره­ی مشترک دوستداران و ارادتمندان سیدالشهدا(ع) تبدیل شود.