دیوید فرامیکن مورخ آمریکایی سال 1989 کتابی با عنوان کامل صلحی که همهی صلحها را بر باد داد؛ فروپاشی امپراتوری عثمانی و شکلگیری خاورمیانهی معاصر نوشت که در آن دربارهی نقش قدرتهای اروپایی در خاورمیانه بین سالهای 1914 تا 1922 صحبت کرده است. او نقش این قدرتها را در فروپاشی بزرگترین قدرت آن زمان خاورمیانه و در نتیجه شکلگیری خاورمیانهی جدید بررسی کرده است. دیوید فرامکین پیشگفتار مفصلی بر کتابش نوشته است و در آن موضوع کتاب و هدفش از نگارش آن را شرح داده است. یکی از مهمترین نکاتی که فرامکین بر ان تاکید دارد این است که بسیاری از گزارشههای فرانسه و انگلیس از آن دوران و همینطور ادعای آنها مبنی بر دخالت نکردن در امور مذهبی مسلمانان دروغی بیش نیست و مفهومی که آن را «قیام اعراب» نامیدهاند زادهی تخیل فردی آمریکایی به نام «تامس ادوراد لارنس» است. او در کتابش خواننده را با ماجراجوییهای لارنس همراه میکند اما در کنار آن پرده از مسائل بسیاری که تا مدتها به گونهای دیگر روایت میشد برمیدارد. فرامکین تغییر جهتهای دولتها را دنبال میکند و جزئیات سیاستهای آنها را آشکار میکند و در نهایت شکلگیری خاورمیانهی امروزی را به تصویر میکشد. کتاب صلحی که همهی صلحها را بر باد، داد نامزد نهایی هر دو جایزهی «پولیتزر» و «جایزهی ملی دایرهی منتقدان» بود.
"این فرهنگ مرجعی فارسی انگلیسی برای معرفی اساطیر یونان و روم (شخصیت ها و داستان ها) است هم چنین خدایان و قهرمانان کلاسیک نظیر "آتنا"، "زئوس"،"آخیلس"، "اودو سئوس"، "اویدیپوس" و "آینئاس" به همراه تبارنامه ها و نقشه هایی که برای آشنایی بیش تر با پیوندهای سببی و نسبی شخصیت ها و مکان وقوع داستان ها فراهم آمده است. گفتنی است، ترتیب مدخل ها در کتاب بر اساس الفبای فارسی است، اما در انتهای کتاب، فهرستی از همه ی مدخل ها به انگلیسی و بر اساس الفبای انگلیسی آمده است. نیز، کلیه ی منابع باستانی که در فرهنگ حاضر از آن ها استفاده شده، و هم چنین، نویسندگان این منابع و مراجع، در فهرست فارسی انگلیسی (با توضیحات و شرح) و در فهرست انگلیسی فارسی معرفی گردیده است."
کتاب رؤیای آدم مضحک مجموعهای از 7 داستان کوتاه از نویسندهی بزرگ روس فیودور داستایفسکی است. عناوین داستانهای این مجموعه به ترتیب «آقای پروخارچین»، «پولزونکوف»، «دزد شرافتمند»، «ماری دهقان»، «کروکودیل» و «رویای آدم مضحک» است که هرکدام از آنها مربوط به دورهای از زندگی نویسنده است. داستان رویای آدم مضحک که عنوان اصلی کتاب از روی این داستان انتخاب شده در سال 1877 منتشر شد. داستایفسکی این داستان را سالها بعد از نوشتن آثار بزرگش همچون جنایت و مکافات و قمارباز نوشته است. به همین دلیل میتوان پختگی و رشد قلم نویسنده را هم در خلل داستانهای این مجموعه که درنهایت به رویای آدم مضحک ختم میشود را حس کرد. با اینکه موضوع داستان ها با یکدیگر تفاوت دارند اما نبوغ و هنر داستایفسکی در لایههای پنهان هر اثر امری است اجتنابناپذیر. این کتاب در ایران با ترجمهی رضا رضایی از سوی نشر ماهی منتشرشده است.
بارنز در کتاب هیاهوی زمان، زندگی دیمیتری شوستاکوویچ آهنگساز مشهور روس و یکی از معروفترین آهنگسازان قرن بیستم را به تصویر کشیده است. درواقع این داستان را باید نگاهی متفاوت به شوروی سابق در دوران حکومت استالین و جنگ جهانی دوم دانست. بارنز در داستان هیاهوی زمان، نبرد شاستاکویچ با وجدانش را بسیار جذاب به تصویر میکشد. او در مقدمه کتاب خود تاکید کرده که در روسیه استالینی یافتن حقیقت کار دشواری بود چه رسد به حفظ آن؛ بنابراین با توجه به جو امنیتی حاکم بر این کشور، یافتن اطلاعات دقیق و معتبر درخصوص زندگی این نابغه موسیقی بسیار دشوار بود.