سپیده باوران

کتاب شعر «جشن فراموشی ها»، شامل حدود 50 رباعی است که تنوع موضوعی دارد. مرگ در آثار میلاد عرفان پور، به ویژه این کتاب، جایگاه ویژه ای دارد. همین طور در مورد شهر نیز سروده هایی وجود دارد.

میلاد عرفان‌پور( -۱۳۶۷)، شاعر است. کتاب پادشهر، دغدغه‌های انسان دهاتی مانده‌ای را روایت می‌کند که در گیر و بند مقتضیات جامعه مدرن اسیر شده و نمی‌داند که با تضادها و تعارض‌ها باید چه کند. عرفان‌پور این کتاب را به آنان که در شلوغی‌های شهر، ایمان روستایی‌شان را گم نمی‌کنند، تقدیم کرده است. به طور کلی او در این کتاب کوچک شصت صفحه‌ای، میانه‌اش با شهر خوب نیست. البته به شهری که دستاوردش مصراع چهارم و ناگوار این رباعی است: این جا دل سفره‌ها پر از نان و زر است آن‌جا جگر گرسنه‌ها شعله‌ور است ای وای بر این شهر که در غربت آن همسایه ز همسایه خود بی‌خبر است

میلاد عرفان‌پور( -۱۳۶۷)، شاعر است. دکتر محمدرضا سنگری در مقدمه این کتاب می‌گوید: «حدود کمتر از یک دهه است که دیگر بار اقبال به رباعی روی آورده و استقبال از آن آغاز شده است. نوآوری در فرم، کشف و دستیابی به چشم اندازهای تازه زبانی، نوعی جهت‌گیری فلسفی و ریختن مضامین غزلی در قالب خوش آهنگ رباعی از دستاوردهای کوشش‌های نو در عرصه این قالب شورانگیز است. شاعر جوان، خوش استعداد و رباعی‌گوی عزیز، میلاد عرفان‌پور که فرداها از او بیشتر خواهیم شنید، جدی و ژرف به این عرصه قدم گذاشته است و با رباعی‌هایی که با چند شاخصه ممتاز شده‌اند، چشم‌اندازهای تازه‌ای را فراروی شعردوستان گشوده است. تنوع، تعهد و التزام و اندیشه‌ی جاری در رگ شعر، غافلگیری و ضرباهنگ خوش پایانی شعر، تکاپوی شاعرانه در کشف مضامین بکر و تازه و حتی به ظاهر غیر شعری، از شاخصه‌های شعر میلاد عرفان‌پور است». در یکی از رباعی‌های این مجموعه می‌خوانیم: «تلخ است که لبریز حقایق شده است زرد است که با درد موافق شده است عاشق نشدی و گر نه می‌فهمیدی پاییز بهاری است که عاشق شده است»