سخن

"در دادگاه جهل مقدس" کتابی است به قلم آیت الله "سید مصطفی محقق داماد"، که در ادامه ی کتاب نخست ایشان با عنوان "فاجعه جهل مقدس" منتشر شده است. این کتاب ها که متعلق به مجموعه ی "روشگنری دینی" می باشند، هر دو در بردارنده سخنان و نوشته های آیت الله "سید مصطفی محقق داماد" هستند. عمده ی مطالب این کتاب، پیرامون عاقبت "عین القضات همدانی"، "شیخ شهاب الدین سهروردی" و "اکهارت آلمانی" شکل می گیرد، چرا که هر سه ی این اندیشمندان به دلیل تفکراتشان "در دادگاه جهل مقدس" با بهانه ی دفاع از دین، محکوم به نابودی و مرگ گشتند. آیت الله "سید مصطفی محقق داماد"، کتاب را با پرداختن به آرای "شیخ شهاب الدین سهروردی" و حضور او "در دادگاه جهل مقدس" آغاز می کند. او عقاید سهروردی را که شهید تکفیر خوانده می شد، زیر ذره بین می برد و با معرفی اصول فقه سهروردی، سیاست و تقدس را "در دادگاه جهل مقدس" مورد بررسی قرار می دهد. نویسنده از آنانی سخن می گوید که "در دادگاه جهل مقدس" به افشای اسرار عرفانی پرداختند و حکمت متعالیه ای را در مواجهه با جهل مقدس در پیش گرفتند. او همچنین خودبرتربینی قدسی را مورد نکوهش قرار می دهد و جهل مقدس در خشونت دینی را به تصویر می کشد. آیت الله "سید مصطفی محقق داماد"، سپس به سراغ اهل بیت (ع) و واقعه ی عاشورا رفته و رسانه های مورد استفاده توسط ایشان جهت احیای عاشورا و نقش دستگاه های تبلیغاتی در حادثه ی کربلا را مورد بررسی قرار می دهد. او همچنین چیستی معنویت را در الهیات اسلامی تشریح می کند و در کنار تبیین احکام و اهداف دین، استقلال قضایی را نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار می دهد.

در این پژوهش، پس از مرور انتقادی نظریۀ توتمیسم و درنگی کوتاه بر ادیان ایرانی، به جست وجوی نشانه های بازمانده از کیشی کهن در روایت های ایرانی پرداخته شده است که در کانون آن، توتمیسم و آیین های اخترماری، به چشم می خورد. جست وجوی نشانه های این کیش از یاد رفته در شاهنامه و روایت های ایرانی ما را به شناختی ژرف تر از داستان های ملّی رهنمون خواهد شد و بخش هایی از روایت ها را که در پی زدودگی و دگرگونی، پنهان شده است، آشکار خواهد کرد.

"فاجعه جهل مقدس" کتابی است از حجت الاسلام و المسلمین "سید مصطفی محقق داماد"، که پیامدهای نادانی و جهل را در معارف دینی مورد بررسی قرار می دهد. در این کتاب مجموعه ی سخنرانی های حجت الاسلام و المسلمین "سید مصطفی محقق داماد"، از گفتار به نوشتار تبدیل شده و بیشتر سخنرانی ها حول محور عاشورای حسینی و حوادث مرتبط با آن ایراد شده است. نویسنده با بررسی عامل شومی به نام جهل در این واقعه ی سوزناک تاریخی، فاجعه ای که در نتیجه ی جهل بر سیدالشهدا (ع) و یاران پاکباز آن حضرت فرود آمد را تجزیه و تحلیل می کند. حجت الاسلام و المسلمین "سید مصطفی محقق داماد" در ابتدای کتاب "فاجعه جهل مقدس"، خوانشی قدرت اندیشانه که از دین استفاده ی ابزاری می کند را مورد بررسی قرار می دهد و کج اندیشی دینی را به عنوان یکی از عوامل اصلی در وقوع حادثه ی کربلا، مطرح می نماید. در این میان نهادهای حقوقی و کلامی که در شکل گیری فاجعه ی کربلا، مورد سوءاستفاده قرار گرفتند به دقت تشریح می شوند و شست و شوی مغزی و گریز از آن نیز در "فاجعه جهل مقدس" نقد و بررسی می گردد. نویسنده در ادامه به مساله ی فرار از استضعاف، اخلاق ماتقدم بر دین، نحسی توامان فقر و جهل و عناصر اصلی امنیت قضایی می پردازد و از دیگر مواردی که در کتاب "فاجعه جهل مقدس" بررسی شده، احیای سنت قم، اجتهاد و اعتدال، آمال حکیمان و دغدغه ی آنان نسبت به مساله ی صلح جهانی و همچنین حکمت کلام الله مجید از دریچه ی نگاه و اندیشه ی صدر المتالهین می باشد.

فرهنگ نویسی فارسی یکی از زمینه هایی است که در دوره ای به ویژه در شبه قاره رونق و اهمیت فراوانی داشته است. ناز بین آثاری که دربارۀ آن ها فرهنگ اختصاصی تدوین شده ، به نظر می رسد مثنوی،آثار سنائی،دیوان حافظ و برخی دیگر از متون مشهور فارسی خواستار و در نتیجه رونق بیشتری داشته است.شاهنامۀ فردوسی هم از متونی است که در شبه قاره خیلی زود و جدی بدان پرداخته شده است. یکی از واپسین فرهنگ لغت های اختصاصی شاهنامه در شبه قاره،کتاب معیار لغات قویم اثر میرزامحمد کشمیری متخلّص به “مجرم” است. این کتاب براساس نسخۀ منحصربه فرد آن محفوظ در “مجموعۀ آذر” کتابخانۀ دانشگاه لاهور تصحیح و با نوشتن مقدمه ای نسبتا مبسوط در شرح حال و آثار مولف و سرنوشت کتاب چاپ شده است.

"آذربایجان و شاهنامه" که "تحقیقی درباره جایگاه آذربایجان، ترکان و زبان ترکی در شاهنامه و پایگاه هزارساله شاهنامه در آذربایجان" را دربردارد، اثری است به کوشش سجاد آیدنلو که عمده ی هدفش تمرکز بر شفاف سازی نقش و جایگاه آذربایجان در داستان های شاهنامه می باشد. "آذربایجان و شاهنامه" پاسخی مستند و علمی به تمام شک و شبهه هایی است که تعدادی از منتقدان به متن شاهنامه و شخص فردوسی وارد ساخته اند و مطالعه ای این اثر به قلم"سجاد آیدنلو" که خود زاده ی آذربایجان و پژوهشگری آذری زبان است، می تواند پاسخگوی بسیاری از پرسش ها و نقدهایی باشد که در این زمینه به شاهنامه وارد شده است. اثر ارزشمند "آذربایجان و شاهنامه" در هفت فصل تنطیم شده که فصل نخست با عنوان "آذربایجان در شاهنامه" از نظر تاریخی به بررسی نقش آذربایجان از هر دو جنبه ی حماسی و اساطیری در داستان های شاهنامه پرداخته است. فصل دوم با عنوان "ترک / ترکان در شاهنامه" به مقایسه ی تاریخی و بررسی تفاوت های تورانیان در شاهنامه با ایرانیان هم تبار و همسایگان شرق و شمال شرق ایران پرداخته است و فصل سوم به بررسی "زبان ترکی در شاهنامه" اختصاص داده شده است. در فصل چهارم حضور "آذربایجان در روایت های ملّی- پهلوانی ایران (خارج از شاهنامه)" بررسی شده است و پس از آن فصل پنجم با سیزده بخش، "شاهنامه در آذربایجان" را زیر ذره بین برده است. فصل ششم برجسته ترین " شاهنامه شناسان و شاهنامه پژوهان آذربایجانی" را معرفی نموده و نهایتا در فصل هفتم کتاب "آذربایجان و شاهنامه" به "بررسی نظریات منتقدان آذربایجانی فردوسی و شاهنامه" پرداخته شده و هفتاد و شش عنوان از این نقدها در این بخش بیان شده است.

انبوه برگ های شناور برگزیده‌ای از اشعار مرتضی امیری اسفندقه زاده 1345 در تهران در قالب های گوناگون از جمله قصیده، غزل، نیمایی، رباعی، غزل‌قصیده، قطعه و مثنوی است. شاعر از بیانی عاطفی و تاثیرگذار، زبانی پاکیزه و شیوا، خیالی دورپرداز و احساسی لطیف برخوردار است. آمیزه این ویژگی ها اسفندقه را در سبک سخنوری به استقلال نسبی رسانده و شعر او را خواندنی و به یادماندنی ساخته است.