حسین وارث آدم نویسنده: دکتر علی شریعتی انتشارات: سپیده باوران حسین، وارث آدم» از مجموعه آثار دکتر علی شریعتی(۱۳۵۶-۱۳۱۲)، نواندیش دینی است. این کتاب دربردارنده مجموعهای از سخنرانیهای وی درباره شهید و فرهنگ شهادت در اندیشه شیعی است. مجموعه حاضر جمعا از هفت بخش اصلی و یک بخش ضمیمهها ـ که خود شامل دو قسمت است ـ تشکیل شده است. این بخشها، علیرغم تفاوتهایی که از لحاظ محتوای مطالب و مخصوصا از حیث نحوه بیان دارند، خط فکری یکسانی را دنبال میکنند و از این رو با هم در این مجموعه گرد آورده شدهاند. این کتاب شامل بخشهای زیر است: ۱. حسین وارث آدم. این بخش شامل مقدمه، متن و پاورقیهاست. متن و مقدمه توسط خود معلم شهید در عاشورای سال ۴۹ به رشته تحریر درآمده است و پاورقیهای آن دربرگیرنده توضیحاتی است که در حین ارائه متن اصلی در حسینیه ارشاد توسط وی داده شده است. ۲. ثار. ۳. شهادت. ۴. پس از شهادت. ۵. بحثی راجع به شهید. ۶. بینش تاریخی شیعه. ۷. انتظار، مذهب اعتراض. این سخنرانی در تاریخ ۸ آبان ۱۳۵۰ در حسینیه ارشاد ایراد گردیده است. ۸. ضمیمهها. این بخش خود از دو قسمت تشکیل شده است که به علت ناهمگونی مختصری که با محتوای بخشهای اصلی دارند، به این بخش منتقل شدهاند. این دو قسمت عبارتاند از: الف. فلسفه تاریخ از دیدگاه اسلام. ب. مقدمه بر کتاب حجر بن عدی.
ابراهیم فیاض( -۱۳۴۲) جامعهشناس و استاد دانشگاه تهران است. دغدغه اصلی این کتاب، ماجرای علوم انسانی و بومیسازی این علم مطابق با فرهنگ و دستاوردهای بومی است. از آنجا که در علوم انسانی چشم برخی دانشگاهیان به دست غربیان است تا تولیدات آنها را ترجمه یا تدریس کنند، این کتاب میکوشد با توجه به ضرورتهای بومیسازی و بومینگری، نیازهای این حوزه را عیان سازد. مقالات و گفتگوها دو بخش اصلی این کتاب را تشکیل میدهند. فرمولی برای علوم انسانی اسلامی، اقتصاد اسلامی پیشرفته، مردمشناسی دینی فلسفه، فقاهت و نوآوری، فلسفه تاریخ ایرانی و نوآوری، خلاقیت و سازمان، علم کلام و نوآوری، شرق و غرب معرفتی و نوآوری، علوم انسانی و سیاستگذاری کلان، دانش و قدرت، پسا صدراییسم، سازمان و دانش، انقلاب فرهنگی و دانشگاه اسلامی و وحدت حوزه و دانشگاه؛ زمینههای معرفتی عنوان مقالات این کتاب هستند. بخش گفتوگوها هم که مصاحبههایی با ابراهیم فیاض است، شامل عنوانهای اشرافیت معرفتی در مصاف با علم بومی، تولید ثروت ملی در گرو وحدت حوزه و دانشگاه، فاجعه علوم انسانی، وضعیت علوم انسانی در ایران، ایران بدون مردم شناسی به جایی نخواهد رسید، فلسفه متأخر ایرانی، ساز فرهنگ با نوای ایرانی، مظلومیت فرهنگ برآیند فقر معرفت دینی، مصرفگرایی از کالا تا اندیشه، غرب دیگر شاخص نیست و حرکت ایران به سوی سرمایهداری میشود.
نویسندگان: لیونی سندرکاک و دیگران مترجم: نوید پورمحمدرضا انتشارات: نشر اطراف
شنیدن شهر کتابی خوشخوان و علمی اما بیتکلف در زمینهی مطالعات میانرشتهای است که حوزههای متفاوت فکری از علوم اجتماعی و سیاسی و انسانی را روی محور روایت به هم پیوند میدهد. این مقالات از مهمترین آثاری هستند که در دو دههی گذشته در این حوزه نوشته شدهاند؛ مقالاتی که از نگاه تکبعدی و علمیِ صرف فاصله میگیرند و از منظری جامعتر و کلانتر، معماری و شهرسازی و طراحیهای مهندسی شهر را موشکافی میکنند. پنج مقالهی این کتاب اهمیت گوش کردن به مردمان شهر و ارزش تاریخ شفاهی، قصههای بومی و رخدادهای گذشتهی شهر را در برنامهریزی و سیاستگذاری و هویتسازی برای شهر یادآور میشوند. نویسندگان این مقالات که از چهرههای سرشناس شهرسازیاند، با مثالهایی عینی از شهرهای مختلف دنیا شهروندان و شهرسازان، ساکنان و متخصصان را دعوت میکنند تا نسبت خود با شهر را، به کمک مفهوم روایت و قصههای زنده در شهر، از نو تعریف کنند.
کتاب "من بامدادم سرانجام" اثری است به کوشش "سعید پورعظیمی" که "مجموعه مقالات درباره ی احمد شاملو" را در برمی گیرد. "سعید پورعظیمی" علاوه بر نوشته ها و مقالات موجود، همتی پولادین به کار بست و با برخی از هم قطاران، دوستان و همکاران شاملو که هر یک در گوشه ای از جهان می زیستند، با وجود دشواری دسترسی، ارتباط برقرار نمود تا از تازه ترین نوشته ها که متعلق به برجسته ترین نویسندگان است در کتاب "من بامدادم سرانجام" مطلبی آمده باشد. "سعید پورعظیمی" نهایتا شصت و پنج "مقاله درباره ی احمد شاملو" را برگزیده و آن ها را در هفت فصل تدوین نموده است. در مقدمه ی "من بامدادم سرانجام"، "سعید پورعظیمی" درآمدی دلپذیر با نثری گیرا در یادبود شاملو، زندگی او و چگونگی شکل گیری این اثر ارائه داشته است. فصل نخست با عنوان "شعر رهایی است"، مجموع چهارده مقاله را در بر گرفته که شاملو را از زاویه ی شعرش بررسی می کنند. فصل دوم با نام "کارنامه بامداد"، هفده مقاله در باب کارنامه ی فرهنگی و شخصیت شاملو ارائه می کند. فصل سوم که "خاطره نزدیک قرن ها" نام دارد، حاوی بیست و یک مقاله از خاطره ی رفاقت های بامداد است. فصل چهار با عنوان "زبان و جهان شفاهی"، چهار مقاله از پژوهشگران فرهنگ عامه است که کتاب "کوچه" را مورد نقد و بررسی قرار داده اند. فصل پنج با عنوان "بلاغت محاورات"، شش مقاله درباره های ترجمه های شاملو را دربرداشته و فصل ششم با نام "بادیه در کف"، تک مقاله ای در مورد آثار داستانی اوست. فصل هفتم و پایانی کتاب با عنوان "نگرانی های شاعر"، شامل دو مقاله است که سخنرانی مشهور او در دانشگاه برکلی را مورد بررسی قرار داده است. در پیوست انتهای کتاب نیز بخشی با عنوان "در تو نظر می کنم بامداد" موجود است که عکس های منتشر نشده ی شاملو را در بردارد .
45 مورد از یادداشت های هفتگی امیرخانی در نشریه الکترونیکی لوح (وابسته به حوزه هنری سازمان تبلیغات اسلامی) از مجموع 80 یادداشتی که در فاصله سه چهارساله 81 تا 84 (29 تا 32 سالگی او) نوشته شده اند، در این کتاب گرد هم آمده اند. این کتاب به چهار بخش تقسیم شده است: الواح، امکنه، اجتماعیات و فرهنگ.نویسنده در مقدمه کتاب گفته است این یادداشت ها نموداری است از اوضاع جامعه در آن سالها از نگاه یک داستان نویس... . از ویژگیهای این اثر موضوعات گوناگون و جذابی است که امیرخانی به آنها پرداخته است.