مرگ آرتیمو کروز

«مرگ آرتمیو کروز» یکی از بهترین نمونه های جریان سیال ذهن در ادبیات آمریکای لاتین است. بخش اعظم رمان متشکل از گفتار درونی و ذهنی و شرح حال راوی است. ذهن او مدام در رفت و برگشت است و وقایع مربوط به دوران انقلابی گری و چگونگی فاصله گرفتن او را از آرمان هایش به تصویر می کشد. بخش هایی از رمان به نقد تفکرات کلیسایی می پردازد که جست وجوی حق و عدالت را نوعی ناشکری می داند و می گوید نسبت به آنچه وجود دارد باید راضی بود چراکه زندگی کوتاه است و نباید دنبال افکار بلندپروازانه رفت. کارلوس فوئنتس در این رمان ضمن نقد شرایط پس از انقلاب مکزیک ، تفکرات محافظه کارانه کلیسایی را نیز نقد می کند. فوئنتس می توانست فقط به خاطر رمان «مرگ آرتمیو کروز» جایزه را ببرد.