انبوه برگ های شناور برگزیدهای از اشعار مرتضی امیری اسفندقه زاده 1345 در تهران در قالب های گوناگون از جمله قصیده، غزل، نیمایی، رباعی، غزلقصیده، قطعه و مثنوی است. شاعر از بیانی عاطفی و تاثیرگذار، زبانی پاکیزه و شیوا، خیالی دورپرداز و احساسی لطیف برخوردار است. آمیزه این ویژگی ها اسفندقه را در سبک سخنوری به استقلال نسبی رسانده و شعر او را خواندنی و به یادماندنی ساخته است.
کتاب جدید محمدکاظم کاظمی که پس از چند سال کار مداوم توسط نشر شهرستان ادب به چاپ رسیده است، شامل نقد آثار هشت شاعر از نسل دوم انقلاب اسلامی است؛ کتابی که کنار «10 شاعر انقلاب» بهنوعی پازل نقد شعر امروز را کاملتر میکند.
«ولی دوشنبه، آه» سفرنامۀ منظوم مرتضی امیریاسفندقه در قالب نیمایی است که ارمغان این شاعر از مسافرت به دوشنبه، پایتخت تاجیکستان است. گویی مواجهۀ شاعر با شگفتیهای دوشنبه، او را بر سر وجد آورده است و امیریاسفندقه سعی کرده است با زبانی صمیمی و در عین حال فاخر، تجربیات خود را با خوانندگان اشعار «ولی دوشنبه، آه» به اشتراک بگذارد.
«دارم خجالت میکشم از اینکه انسانم» عنوان مجموعه شعر تازهای از مرتضی امیریاسفندقه است که دربارۀ مصائب انسان در جهان امروز سروده شده است. شاعر در این مجموعه با نگاهی انسانی و شاعرانه، پدیدههایی مثل جنگافروزی و کشتار انسانهای بیگناه را مورد انتقاد قرار ميدهد. «دارم خجالت میکشم از اینکه انسانم»، شعرهايي در سه قالب نیمایی، غزل و قصيده را در بر دارد.