در بخشی از کتاب میخوانیم:
شعر،این توانایی را دارد که ما را به زمان های دیگر ببرد.ما می‌توانیم به وسیله شعر ، در زمان سفر کنیم به زمان های دور برویم،و در پایان به حال برگردیم.شعر خود سفری است از گذشته به حال و اکنون . شعر، ما را به زمان گذشته – زمان سروده شدن شعر ،می‌برد و در عین حال،شاعر آن شعر را هم به حال و اکنون می اورد . حافظ،شعرهایش را چندین قرن پیش سروده است،اما وقتی ما شعرهای او را می خوانیم.به عصر حافظ سفر میکنیم و همراه او و شعرهایش به زمان حال برمیگردیم و می بینیم که حافظ در زمان ما نیز زندگی می کند.
