فیلم‌نامه

بعضی­ها داغشو . . . مجموعه­ زیبایی از ژانرهای کمدی اسکروبال، اسلپ­ استیک، گانگستری و رومانتیک است. فیلمنامه پر است از جمله­ هایی که می­ توان آنها را در کلاس­های فیلمنامه­ نویسی تدریس کرد. فیلمبرداری بسیار ساده و روان است، چون وایلدر نمی­ خواست تصاویر مانعی باشد برای فهم درست داستان. تنها اسکاری که به فیلم تعلق گرفت طراحی صحنه بود، چیزی میان زرق و برق و سادگی و افسوس که در آن سال­ها اسکار گریم وجود نداشت. بازی­ها در عالی­ترین سطح از جرج رافت بازیگر فیلمهای گانگستری دهه 30 در نقش رئیس گانگسترها تا تونی کورتیس خوش­ چهره و بی­ استعداد و جک لمون هنرمند. همه چیز کامل بود الا یک چیز، ستاره­ بزرگ فیلم، شمایلی که همه فیلم را با وجود او می­ شناسند، مرلین مونرو.

تصویر از چند پسر بچه که گردوهایشان را روی زمین صافی کاشته اند. از میان آنها، پسرکی که از بقیه بزرگتر است شاه گردوئی در دست دارد و در سه چهار قدمی گردوهای کاشته ایستاده و به آن نشانه رفته. پسر بچه ئی کوچکتر که توی بازی نیست، روی تخته سنگی نشسته و کوره راه را می پاید. پیداست منتظر کسی ست.