نو

از بمباران‌های جنگ جهانی گرفته تا جهانی واقعی که شاید تنها در رمان خداوندگار مگس‌ها بتوان نمونه‌اش را یافت، از مزرعهٔ پرورش روباه در سیبری گرفته تا جنایتی ننگین در نیویورک، از دستگاه شوک در دانشگاه ییل گرفته تا آزمایش زندان در دانشگاه استنفورد… روتخر برخمان به ما نشان می‌دهد که باور انسان به مهر و نیک‌خواهی قادر است تفکر نوینی را بیافریند و مبنایی باشد برای تغییرات راستین در جامعه. زمان آن فرارسیده است تا نگاهی نو به سرشت بشر بیفکنیم.

محمد مختاری در این‌کتاب به بررسی درک و تصویر انسان در شعر گذشته تا امروز ایران پرداخته است. او در این‌راه، شباهت و تفاوت‌های درک و دریافت شاعران معاصر را هم بررسی کرده است. سیر تطور و تکامل اندیشه مدرن جهان ازجمله مسائلی است که او در تحلیل‌های خود در این‌کتاب از آن بهره برده است. بررسی شاعران کلاسیک و ۴ شاعر معاصر یعنی نیما یوشیج، احمد شاملو، مهدی اخوان ثالث و فروغ فرخزاد هم برای بررسی مفهوم «درک حضور دیگری»‌ از دیگر موضوعاتی است که مختاری در این‌کتاب مورد توجه قرار داده است.

شمس تبریزی نوشتهٔ دکتر محمدعلی موحد را نشرنو با ویراستی جدید به دوستداران شمس تقدیم کرده است. مؤلف در این کتاب ابتدا به سابقهٔ فارسی دَری در آذربایجان، صوفیان آن سرزمین، اوضاع سیاسی آن دیار و حملهٔ مغولان به تبریز می‌پردازد و در ادامه نام و نشان شمس، تحولات روحی او، و سیر زندگانی وی را برمی‌رسد و سپس بزرگان آن روزگار را معرفی می‌کند. شرح سفر شمس به قونیه و آشنایی با مولانا مباحث بعدی کتاب‌اند. نویسنده در ادامه تصویر مولانا در مقالات شمس و تصویر شمس در کلام مولانا را می‌کاود. کتاب با توصیف «جهان شادمانهٔ شمس» پی گرفته می‌شود و با «غروب خورشید»، شرح رحلت شمس به دیار باقی، پایان می‌پذیرد.

ایوان سرگیویچ تورگیِنف (۱۸۸۳- ۱۸۱۸) نویسندهٔ روس، در دانشگاه‌های مسکو و سن پترزبورگ و برلین تحصیل کرد. در رمان‌هایش بیشتر از مسائل اجتماعی می‌گوید. شکارچی در سایه‌روشن زندگی (۱۸۵۲) ضربهٔ کوبنده‌ای به سرمايه‌‌داری وارد کرد و در لغو برده‌داری سهم داشت. پس از صدور منشور آزادی، تورگیِنف از نخستین زمین‌دارانی بود که با بردگان خود به توافق رسید. پربارترین دورهٔ زندگی تورگیِنف سال‌های ۱۸۶۱-۱۸۵۰ بود که نیمهٔ دوم آن را در اروپای غربی گذراند. در ۱۸۶۳خانهٔ مجللی در بادن ـ بادن خرید و تا ۱۸۷۰در آنجا زندگی کرد. پس از جنگ فرانسه و پروس بیشتر اوقات را در پاریس و کنار محبوبش مادام ویاردو ماند. سرانجام با بیماری سرطان ستون فقرات مرد.

«ژاک قضا و قدری و اربابش» اثری از دنی دیدرو (۱۷۸۴-۱۷۱۳) فیلسوف، رمان‌نویس، نمایشنامه‌نویس، نظریه‌پرداز زیبایی‌شناسی و زبان‌شناس و منتقد هنری فرانسوی است. او این رمان را بین سال‌های ۱۷۶۵ تا ۱۷۸۴ نوشت اما دوازده سال پس از مرگش، یعنی در سال ۱۷۹۶ منتشر شد. مشکل بتوان این اثر را در قالب ادبی خاصی گنجاند. شاید بتوان آن را برداشتی کاملا شخصی از ژانر پیکارسک و تا حدی وام‌دار سنت دن‌کیشوت دانست. زیرا داستان بر رابطه میان نوکر و اربابش استوار است که با اسب سفر می‌کنند. اما دیدرو بر خلاف سروانتس، نقش اصلی را به نوکر می‌دهد نه به ارباب.

براین مگی فیلسوف و شاعر و نویسنده و سیاست‌مدار مشهور انگلیسی، در رمان «مواجهه با مرگ» انسان را در روایتی جذاب و تکان‌دهنده به مواجهه با زندگی و عشق و مرگ می‌کشاند. رمانی غریب از کسی که او را با گفتگوها و آثار فلسفی‌اش می‌شناسیم. جان اسمیت قهرمان کتاب یک روزنامه‌نگار است که یک سالی می‌شود در خاورمیانه زندگی می‌کند. او ناگهان یک روز صبح متوجه می‌شود روی گردنش چند تا غده درآمده. پزشک معالجش توصیه می‌کند فوری برگردد انگلستان که معاینه شود. وقتی به انگلستان برمی‌گردد این موضوع را با مادرش در میان می‌گذارد و به دنبال درمان بیماری‌اش می‌رود. دکترها حدس می‌زنند که او به بیماری هاجکین مبتلا است (نوعی سرطان خون که در آن غدد لنفاوی شروع به رشد بی‌رویه می‌کنند) اما به درخواست مادر جان، این بیماری کشنده را از او مخفی می‌کنند: جان یک ماه در بیمارستان می‌خوابد و به کار بازمی‌گردد بدون این که بداند در بدنش چه اتفاقی دارد می‌افتد. او در بیروت با دختری به اسم آیوا آشنا می‌شود و ماجرا با روایتی عاشقانه پیش می‌رود. برایان مگی یک فیلسوف مشهور است او در این کتاب رویکردش به مرگ را در قالب فلسفه بیان کرده است.