کتاب فاضل نظری ما برای باتو بودن عمر خود را باختیم/ بد نبود ای دوست گاهی هم تو دل می باختی * نسبت عشق به من نسبت جان است به تن/ تو بگو من به تو مشتاق ترم یا توبه من * شباهت تو ومن هرچه بود ثابت کرد/ که فصل مشترک عشق و عقل ، تنهایی است* بسته می شود کتاب (( و تو چه می دانی شاید آن ساعت نزدیک باشد....))