غروب پا به ماه

این‌جا برای از تو نوشتن هوا کم است/ دنیا برای از تو نوشتن مرا کم است اکسیر من! نه این‌که مرا شعر تازه نیست/ من از تو می‌‌نویسم و این کیمیا کم است سرشارم از خیال ولی این کفاف نیست/ در شعر من حقیقت یک ماجرا کم است تا این غزل شبیه غزل‌های من شود/ چیزی شبیه عطر حضور شما کم است گاهی تو را کنار خود احساس می‌کنم/ اما چقدر دلخوشی خواب‌ها کم است خونِ هر آن غزل که نگفتم به پای توست/ آیا هنوز آمدنت را بها کم است؟