محصولات با برچسب 'عرفان'

ابوسعید ابوالخیر در میان عارفان مقامی بسیار ممتاز و استثنایی دارد و نام او با عرفان و شعر آمیختگی عمیقی یافته‌است. چندان که در بخش مهمی از شعر پارسی چهره او در کنار مولوی و خیام قرار می‌گیرد، بی آنکه خود، شعر چندانی سروده باشد. ابوسعید در تاریخ اندیشه‌های عرفانی در صدر متفکران این قلمرو پهناور در کنار حلاج، بایزید بسطامی و ابوالحسن خرقانی قرار می گیرد. از دوران کودکی نبوغ و استعداد او بر افراد آگاه پنهان نبوده‌است. او تمام عمر خویش را در تربیت مریدانش سپری کرد. نوهٔ شیخ ابوسعید ابوالخیر، محمد منور، در سال 599 کتابی به نام اسرار التوحید دربارهٔ زندگی و احوالات شیخ نوشته‌است. ابن سینا پس از دیدار با ابوسعید گفته‌است:هر چه من می‌دانم او می‌بیند. “

«دفتر روشنایی» جامع‌ترین کتابی است که درباره میراث عرفانی بایزید بسطامی، عارف بی‌همتایی که از روزگار حیاتش تا امروز، در ایران بزرگ و در جهان اسلام تمام عاشقان تجربه عرفانی را شیفته خود ساخته است. کسانی که این کتاب را با تیزبینی و هوشیاری مطالعه کنند هیچ چیز مهمی از میراث عرفانی بایزید را، که خلاصه نگاه جمال‌شناسانه و هنری او به تجربه دینی است، از دست نداده‌اند و در طول مطالعه کتاب از لذتی روحانی سرشار خواهند شد و شکل کلیشه‌ای و تکراری دین را از یاد خواهند برد.

فیه مافیه
مولانا جلال الدین بلخی
تصحیح و توضیح: دکتر توفیق ه. سبحانی
انتشارات: پارسه کتاب های صوفیان معمولا چهار مقوله اصلی دارند: 1. کتاب هایی که به طریقت و مسائل آن می پردازند مثل کشف المحجوب 2. تذکره ها و کتب مناقب مانند تذکر ه الاولیا عطار 3. مکتوبات مثل نامه های عین القضات همدانی 4. ملفوظات کهشامل مقالات و معارف و گاهی مجالس است نظیر فیه مافیه. فیه مافیه بیشتر شامل سخنانی است که در مجالس دوستانه از سوی افرادی که به دیار مولانا می آمدند یا محافلی که مولانا خود در آنها حاضر می شد مطرح شده است و مولانا در پاسخ یکی از حاضران یا چند تن از آنها در تفسیر آیه ای، یا شرح حدیثی یا توضیح بیتی مطالبی بیان کرده است. ظاهرا در پاره ای موارد مولانا خود مطلبی را عنوان می کرده و توضیح می داده است. گروهی آن گفته هارا می نوشتند و احتمالا بعد آنها را مقابله می کردند. گویا چنانچه در نسخه ای از فیه مافیه قید شده، مولانا بعضی مطالب را قبلا یادداشت می کرده، کاتبی قید کرده است که قسمت هایی را از خط مولانا و بخشی را از خط خلیفه او حسام الدین چلبی نقل کرده است.

این مقاله‌ها، بخشی از مقاله‌هایی است که در خلال سال‌های تدریس نویسنده و تحقیق در قلمرو عرفان، به فکرش رسیده و نوشته است؛ و البته فکر نمی‌کرده است که روزی به این صورت در یک کتاب منتشر شود. اگر پاره‌ای از مطالب در چند مقاله با موضوع و مضمون متفاوت تکرار می‌شود، به سبب از دست رفتن استقلال مقاله‌ها در نتیجه‌ی وابسته نمایی آن‌ها در یک کتاب است.

بر اساس نسخۀ قونیه و مقابله با تصحیح و طبع نیکلسون. تصحیح، مقدمه و کشف الابیات از قوام الدین خُرّمشاهی. این تصحیح چهار ویژگی قابل توجه دارد: نخست) اعرابگذاری در موارد لازم. دوم) کشف الابیات. سوم) نسخۀ اساس آن کهن ترین و اصیل ترین نسخۀ بدست آمده (مکتوب به سال ۶۷۷ق) از مثنوی است. چهارم) با تصحیح نیکلسون مقابله شده و تمامی تفاوتها و اختلافها در پای صفحه آمده است.

کتاب عارفی از الجزایر که به شرح احوال و معرفی و ترجمهٰٔ آثار شیخ احمد العلوی اختصاص دارد حاصل سالها تحقیق و مطالعهٔ مارتین لینگز در زمینهٔ تصوف اسلامی بخصوص طریقت شیخ علوی است. این کتاب نخستین بار در سال 1961 با عنوان قدیسی مسلمان در قرن بیستم منتشر شد. عنوان کتاب در غرب بسیار گویا و حائز اهمیت است و درک مقصود مولف از انتخاب آن نزد کسانی که با بحران دین در غرب آشنایی دارند دشوار نیست. آرتور جان آربری، مستشرق انگلیسی، در خاتمهٔ کتاب خود به نام تصوف اظهار داشته بود که تصوف چیزی است که دورهٔ آن خاتمه یافته و طریقتی که غزالی ها و ابن عربی ها و مولوی ها بدان تعلق داشتند زمانش سپری شده است و هرگز تکرار نخواهد شد. این طرز تفکر در غرب کم و بیش میان مستشرقان در نیمهٔ اول قرن حاضر شایع بوده استا. عنوان کتاب لینگز دقیقا در رد این مدعاست. از نظر لینگز که خود از نزدیک با اسلام و بخصوص با یکی از فرقه های تصوف و پیروان شیخی عارف آشنا بوده نه تنها طریقت و معنویت اسلامی نمرده، بلکه حی و حاضر، لااقل تا آنجا که وی مطلع بوده، در همسایگی اروپا یعنی در کشور الجزایر وجود داشته است.

کتاب «درنگی در سکوت عرفانی» تازه‌ترین اثر منتشر شده از قربان ولیئی شاعر و پژوهشگر معاصر است که در زمینه ادبیات عرفانی و عرفان صاحب نظر و تاملات قابل توجهی است. این کتاب که در قالب پایان‌نامه دکتری وی پیش از این تدوین و در دانشگاه تربیت مدرس دفاع شده بود، درباره موضوع سکوت و خاموشی در ادبیات و عرفان ایرانی اسلامی و با نگاهی به برخی از مهمترین آثار ادبی عرفانی ایران از جمله کشف المهجوب، رساله قشیریه، مرصاد العباد، مصباح الهدایه، مقالات شمس، فیه مافیه و برخی دیگر از متون از این دست نگارش یافته است. ولیئی در این کتاب انواع خاموشی در عرفان اسلامی، تحلیل محتوای چرایی خاموشی عرفانی، خاموشی در منازل سلوک عرفانی و فلسفه سکوت و خاموشی و سخن گفتن در فلسفه و عرفان ایرانی اسلامی را مورد توجه قرار داده است. در بخشی از مقدمه خود بر این اثر می نویسد: در میان مجموعه اعمالی که در سلوک عرفانی وجود دارد، برخی جایگاهی ویژه دارند و در زبان اهل عرفان به «اصول» معروفند. بسیاری از عارفان خاموشی را از اصول دانسته‌اند؛ زیرا خاموشی در منظر عارفان، در رساندن سالک به معرفت شهودی از طریق فنای در حضرت حق، نقشی بنیادی دارد.