شعر و آیینه

نویسنده این کتاب، احسان عباس، اگرچه در ایران چندان شناخته شده نیست ولی پس از طلایه داران نقد ادبی معاصر عرب (چون عباس العقاد و طه حسین)، در رأس فهرست نسل دوم منتقدان معاصر عرب نشسته است. در آثار او دقت علمی و ذوق ادبی توأمان حضور دارند و واقع بینی و آگاهی از نیازهای روزگار کاملاً روشن است. احسان عباس (1920-2003 م.) در این کتاب، که نام اصل آن در عربی "فن الشعر" است حرف هایی می زند که از طرفی بیان تاریخچه شعر است و از طرفی رویکردها و نظریه های جهانی شعر. گفته های او در این کتاب به آسانی تعمیم پذیر استو مرزی (و از جمله مرز زبانی) نمی شناسد و حداقل برای فرهنگ های همجوار - که ما نیز از آن فرهنگ هاییم - از امکان انطباق بالایی برخوردار است. کتاب در اصل سه بخش دارد که هر کدام مستقل از دیگری است: در بخش اوّل از تطوّر تئوری شعر و در بخش دوم از تفاوت میان مکتب های شعر سخن می گوید و در بخش سوم به نقد و بررسی شعر عرب پرداخته است. ترجمه فارسی، آن بخش را ندارد. تئوری محاکات، ظهور رمانتیسم، جنبش ضد رمانتیسم، حرکت های ادبی کوتاه مدت، رئالیسم جدید، خیال و وظیفه شعر برخی از زیربخش های این کتاب اند.