قربان ولیئی از معدود شاعرانی است که به دور از جریانها، خلوت دنجی را برای سرایش خویش انتخاب کرده است. اشعار قربان ولیئی برگرفته از سبک و سلوک زندگی وی هستند و همین آنها را از شعر سایر شعرا متمایز میکند. از ولیئی تا کنون چندین کتاب به چاپ رسیده است: «درخت در خودش راه میرود»، «باید نوشت نام تو را با پرندهها»، «ترنم داوودی سکوت»، «گفتم به لحظه نام تو را، جاودانه شد»، «ضربان ذات» و «لحظهی جهان» و... که گزیدهای از این کتابها به همراه چند غزل جدید را میتوان در «موسیقی نواحی جان»، بهانتخاب زهیر توکلی و مبین اردستانی بهنظاره نشست.