آنچه در اولین مواجهه با رمان«شب ایوب» بیش و پیش از همه جلوهگری میکند، نثر ریزبافت، خوشآهنگ و پخته داوود غفارزادگان است. بعد، همین نثر زیبا میشود دلیل و راهنمای مخاطب که «شب ایوب» را به دست بگیرد و با لذت دنبال کند. غفارزادگان در این رمان، قصه ایوب را روایت میکند که ترکشی در نزدیک شاهرگ گردنش دارد.