سن‌ پترزبورگ موزیکانچی دارد

ساعت شام نزدیک شد. همه در عمارت امپراتوری در یک اتاق انتظار خیلی قشنگ که تمام دیوارهایش مستور و پوشیده از تابلوهای تقریباً کوچک بود که صورت نیم‌تنه و سرو گردن کشیده بودند و با قاب صاف به دیوار نصب کرده بودند. چون بیکار ایستاده بودم شمردم چهارصد و شانزده تابلو بود که هیچ کدام شباهت به همدیگر نداشتند خیلی جای ظهیر السلطان خالی بود. آمدند گفتند که بفرمائید سر میز، همه رفتیم در اتاق سفره‌خانه یعنی تالار پتروفسکی- خیلی اتاق بزرگی است، دیوارها و قاب صورت‌ها و اسباب چراغ و مبلش تمام سفید است. هرکس صندلی خودش را پیدا کرده، نزدیکش ایستاده، از سرتیپان نظامی و وزرا و شاهزادگان و خانم‌های ندیمه علیاحضرت امپراتوریس سیصد نفر در سر میز حاضر شدند تماماً با لباس رسمی و هر کدام هم یک نفر پیشخدمت قرمز پوش در پشت سر. اعلی‌حضرت شاه دست علیاحضرت امپراتوریس روس را گرفته، داخل اتاق شدند. بعد اعلی‌حضرت امپراتور روس دست علیاحضرت ملکه‌ی نویان که دختر دائی اعلی‌حضرت امپراتور است و به دیدن ایشان آمده گرفته، وارد مجلس شد، در سر میز نشستند. اعلی‌حضرت شاه در دست راست امپراتوریس و اعلی‌حضرت امپراتور در دست چپش نشست. پس از نشستن مرخص کردند همه نشستند. خیلی تعجب کردم وقتی دیدم وزیر تشریفات اعلی‌حضرت امپراتور روبه‌روی علیاحضرت امپراتوریس نشست و حضرت صدراعظم زیر دست ایشیک آقاسی‌ باشی نشست و حال آنکه مهمان بود. یکی از چیزهای تماشائی وزیر دربار علیاحضرت امپراتوریس است که زنی است بلندقد و کلفت ا‌ندام و سنش از پنجاه سال گذشته، موهای سرش غالباً سفید است، عینک سیاه می‌زند، از غالب دول نشان‌های زنانه‌ی اول دارد و دامرنر یعنی ندیمه‌ها که همه از شاهزادگان و انجاب روسیه هستند و تمام خدمه‌ی زنانه اختیارشان با این زن است. فوق‌العاده متشخص و موقر است، تمام وزرا و رجال درباری از او می‌ترسند و خیلی احترامش می‌کنند،  غالب معتبرین مردان از او حساب می‌برند و دستش را می‌بوسند. خلاصه شامی درنهایت عظمت و رسمیت و تشریفات صرف شده، مجلس بهم خورد. همان‌طور که اول آمده بودیم به گار راه‌آهن مراجعت کرده، به کالسکه نشسته، به سن‌پترزبورگ آمدیم.