روایت مصور داستان فوتبالیست ها

«برزیل با روانی رنجور از باخت خانگی سال ۱۹۵۰ و تنی رنجور از حذف خشونت‌بار برابر مجارستان در سال ۱۹۵۴ به جام‌جهانی ۱۹۵۸ پا گذاشت. این بار نوبت آن‌ها بود. با مربی لوتی‌شان، ویسنته فئولا، مرد گنده‌ای که در تمرینات چرتش می‌برد (این را دربیل بزن، به آن شوت کن؛ کی بعد چند هزار بار دیدن همچین چیزهایی به قیلوله نیاز ندارد؟)، تمام تیم‌ها را درو کردند.

دیدی، که نزدیک بود از فهرست تیم برای مسابقات خط بخورد، بهترین بازیکن جام شد و گارینشا و پله ستاره‌های نوظهور جهان بودند. برزیل هیچ وقت در حضور هم‌زمان این دو نمی‌باخت. در پایان مسابقات که بلینی کاپیتان جام را دریافت کرد، انبوه عکاسان نالیدند که جام معلوم نیست، این شد که بلینی جام را بالا گرفت. از آن به بعد بود که بالا بُردن جام به سنت بدل شد، حالا چه جام‌جهانی باشد چه جام زنیت دیتا سیستم، چه اشیائی که از کافه کش رفته‌اید.

سانتوس، باشگاه پله، روال دیگری را هم راه انداخت. آن‌ها که فهمیدند جواهر سوددهی در تیمشان دارند، سال ۱۹۵۹ تور جهانی برگزار کردند. آن سال، با احتساب تور پانزده‌هفته‌ای اروپا، پله بیش از صد بازی انجام داد. ژوگا بونیتو!»