در کلماتم باران می‌بارد

اي روح سرگردان سرگردان سرگردان!/ از بلخ تا قونيّه، از بهسود تا تهران گاهي ز مقدونيّه سوي هند مي‌آيي/ گَه سوي مصرت مي‌برند از دامن كنعان يك روز در بازار مكّه تكّه اي از تو/ از دست‌هاي تاجران برده آويزان یک روز در شهر بخارا تکّه‌ای دیگر/ بر تخت و بختي خوش نشسته با پري رويان حالا تو يك ابري بدون دست و پا و سر/ يك ابر، يك چشم به هر سوي زمين گريان حالا تو يك رودي كه در عمق تو ماهي‌ها/ هم‌بازي ماه‌اند بين موج‌ها رقصان حالا تو يك بادي كه حتّي ردّ پاهايت/ پشت تو مي‌گردند در هر كوچه و ميدان