در مایه های ایرانی

سرگی آلکساندراویچ یسنین، شاعری با نبوغی متعالی و شگرف بود که در خانواده ای دهقانی در سال 1895 چشم به جهان گشود و از نه سالگی به سرودن شعر پرداخت. در هجده سالگی از خانواده جدا شد و در مسکو و پترزبورگ اقامت گزید. جدایی از مادر و خانه، همواره برایش دردآور بود و این در بسیاری از شعرهایش طنین انداز است. کتاب حاضر مشتمل است بر یکی از مجموعه شعرهای سرگی یسنین، محبوبترین شاعر ملی قرن بیستم روسیه، همراه با شرح زندگی و فراز و نشیبهایی که وی در سفرها و خلق آثارش با آنها دست به گریبان بوده است. اندیشة این مجموعه شعر با آرزوی رفتن او به ایران آغاز میشود؛ از همان زمانهایی که هیجان و تشویش شعر پارسی را در درونش تجربه میکرد، اما این آرزوی شاعر تحقق نیافت. برخی از عنوانهای فصلهای کتاب عبارت اند از: آرزوی شاعر؛ زمستان در باتومی؛ دیگر شعرهای ایرانی؛ دیگر بار در پایتخت؛ در دیار باکو؛ در ملک خان؛ و یسنین شاعر محبوب خلق.