خلاصه الاشعار فی الرباعیات

«چاره‌ها» گزیدۀ رباعی‌های سروده‌شده معاصر است که انتخاب این اشعار را میلاد عرفان‌پور، رباعی‌سرای نام‌آشنای شیرازی بر عهده داشته است. در این مجموعه سعی بر آن بوده است که از بهترین رباعی‌‎های سال‌های اخیر، شعر و شاعری از قلم نیفتد. «چاره‌ها»، بیش از 120 رباعی از بهترین‌های معاصر را در بر دارد.

مجموعه رباعی «پیاده‌‌ها» را شاعر آن امید مهدی‌نژاد به دلیل کوتاهی ابیات قالب رباعی، «پیاده‌‌ها» نام نهاده و در جایی ابیات رباعی را به پیاده نظام شطرنج تشبیه کرده است. اما وقتی مجموعه را مرور می‏کنیم بیشتر از اینکه این نام چنین تداعی را در ذهن مخاطب ایجاد کند بیشتر روحیه معترض و زبان کنایه‏ گو و طعنه‏ زن او را نمایندگی می‏ کند. زبانی محکم، فخیم و درشت که از کنایه‏ ها و طعنه‏های طنز‏آلود با ظرافت و گستردگی هرچه تمام استفاده می‏کند. اعتراض به سوارگانی که در طول تاریخ از حال و روز پیادگان بی‏ خبرند.

بی تو منم و دقایقی پژمرده نه زنده حساب میشوم نه مرده تلخ است اوقات،تلخ خالی مثل فردای قرار های بر هم خورده

«یلدا» 40 عنوان شعر کلاسیک در قالب های غزل، چهارپاره، ترانه و 15 شعر سپید را در خود دارد. موضوع شعرهای این مجموعه عاشقانه، اجتماعی و آیینی است که در دو بخش شعرهای سپید و کلاسیک دسته بندی شده اند.

مجموعه رباعی میلاد عرفانپور
برگ از پی برگ ، راز مجنون شدن است/ رنگ از پی رنگ ؛ در دگرگون شدن است/ از راه رسیده با سبدهای انار / پاییز همیشه فصل دلخون شدن است/

میلاد عرفان‌پور( -۱۳۶۷)، شاعر است. دکتر محمدرضا سنگری در مقدمه این کتاب می‌گوید: «حدود کمتر از یک دهه است که دیگر بار اقبال به رباعی روی آورده و استقبال از آن آغاز شده است. نوآوری در فرم، کشف و دستیابی به چشم اندازهای تازه زبانی، نوعی جهت‌گیری فلسفی و ریختن مضامین غزلی در قالب خوش آهنگ رباعی از دستاوردهای کوشش‌های نو در عرصه این قالب شورانگیز است. شاعر جوان، خوش استعداد و رباعی‌گوی عزیز، میلاد عرفان‌پور که فرداها از او بیشتر خواهیم شنید، جدی و ژرف به این عرصه قدم گذاشته است و با رباعی‌هایی که با چند شاخصه ممتاز شده‌اند، چشم‌اندازهای تازه‌ای را فراروی شعردوستان گشوده است. تنوع، تعهد و التزام و اندیشه‌ی جاری در رگ شعر، غافلگیری و ضرباهنگ خوش پایانی شعر، تکاپوی شاعرانه در کشف مضامین بکر و تازه و حتی به ظاهر غیر شعری، از شاخصه‌های شعر میلاد عرفان‌پور است». در یکی از رباعی‌های این مجموعه می‌خوانیم: «تلخ است که لبریز حقایق شده است زرد است که با درد موافق شده است عاشق نشدی و گر نه می‌فهمیدی پاییز بهاری است که عاشق شده است»

میلاد عرفان‌پور( -۱۳۶۷)، شاعر است. کتاب پادشهر، دغدغه‌های انسان دهاتی مانده‌ای را روایت می‌کند که در گیر و بند مقتضیات جامعه مدرن اسیر شده و نمی‌داند که با تضادها و تعارض‌ها باید چه کند. عرفان‌پور این کتاب را به آنان که در شلوغی‌های شهر، ایمان روستایی‌شان را گم نمی‌کنند، تقدیم کرده است. به طور کلی او در این کتاب کوچک شصت صفحه‌ای، میانه‌اش با شهر خوب نیست. البته به شهری که دستاوردش مصراع چهارم و ناگوار این رباعی است: این جا دل سفره‌ها پر از نان و زر است آن‌جا جگر گرسنه‌ها شعله‌ور است ای وای بر این شهر که در غربت آن همسایه ز همسایه خود بی‌خبر است

کتاب شعر «جشن فراموشی ها»، شامل حدود 50 رباعی است که تنوع موضوعی دارد. مرگ در آثار میلاد عرفان پور، به ویژه این کتاب، جایگاه ویژه ای دارد. همین طور در مورد شهر نیز سروده هایی وجود دارد.

من برگ، سرافکندگی ام را دیدی من شبنم، شرمندگی ام را دیدی من قاصدکی سست، دمیدی درمن پرواز پراکندگی ام را دیدی

مولف: سجاد حقیقت شناس