اتود در قرمز لاکی

 صبح گرمی در ماه ژوئن بود و قدیسین متأخر مانند زنبورهایی که کندویشان به‌عنوان کندوی نمونه انتخاب‌شده باشد. سخت سرگرم کار بودند. در مزارع و خیابان‌ها نیز همین همهمه از سخت‌کوشی انسان‌ها برمی‌خاست. در جاده‌های خاکی بزرگ. صف‌های طویلی از قاطرهایی با بارهای سنگین درحرکت بودند؛ همه به سمت غرب، چون تب طلا کالیفرنیا را فراگرفته بود و مسیر سفر زمینی به آن منطقه از شهر این برگزیدگان می‌گذشت. در این مسیر گله‌های گوسفند و گوساله‌های نر هم دیده می‌شدند که از مراتع دورافتاده می‌آمدند؛ و همچنین صف‌های طویل مهاجران خسته. انسان‌ها و اسب‌هایی که به یک‌میزان از سفر بی‌پایان خود فرسوده شده بودند. در میان این مجموعه قر و قاطی، لوسی فری‌یر با مهارت سوارکاری باتجربه راه می‌گشود و چهارنعل می‌تاخت؛ چهره‌اش از این تقلا گل‌انداخته و موهای بلوطی بلندش پشت سرش در هوا تکان می‌خورد. از جانب پدرش در شهر مأموریتی داشت و مانند بارها پیش‌ازاین؛ باشهامت و بی‌باکی جوانی با شتاب می‌رفت و تنها به فکر وظیفه‌اش بود و اينکه چگونه باید آن را به انجام برساند. ماجراجویان گرد راه نشسته مات و مبهوت او را با نگاه دنبال می‌کردند و حتی سرخپوستان بی‌احساس؛ با آن لباس‌های پوست دباغی نشده خود. از زیبایی این دوشیزه پریده‌رنگ به حیرت می‌افتادند و خویشتن‌داری مألوف خود را کنارمی گذاشتند.

دختر به حاشیه شهر رسیده بود که متوجه شد گله بزرگی راه را بسته است که ده دوازده گاوچران از دشت‌ها با ظاهری خشن آن را هدایت می‌کنند. او که طاقت صبر کردن نداشت تلاش کرد اسبش را به‌زور وارد جایی کند که به نظر می‌رسید شکافی در گله باشد و به‌این‌ترتیب از این مانع بگذرد. ولی هنوز درست‌وحسابی وارد این شکاف نشده بود که گاوهای وحشی راه را پشت سرش بستند و خود را کاملاً در محاصره سیل در حال حرکت گوساله‌های نربا نگاه‌های غضبناک و شاخه‌ای بلند یافت. او که شیوه رفتار با دام‌ها رامی دانست از وضعیت خود بیمناک نشد. بلکه از هر فرصتی استفاده کرد تا اسبش را پیش براند. به این امید که در میان آن صف راهی باز کند.