ابراهیم فیاض( -۱۳۴۲) جامعهشناس و استاد دانشگاه تهران است. دغدغه اصلی این کتاب، ماجرای علوم انسانی و بومیسازی این علم مطابق با فرهنگ و دستاوردهای بومی است. از آنجا که در علوم انسانی چشم برخی دانشگاهیان به دست غربیان است تا تولیدات آنها را ترجمه یا تدریس کنند، این کتاب میکوشد با توجه به ضرورتهای بومیسازی و بومینگری، نیازهای این حوزه را عیان سازد. مقالات و گفتگوها دو بخش اصلی این کتاب را تشکیل میدهند. فرمولی برای علوم انسانی اسلامی، اقتصاد اسلامی پیشرفته، مردمشناسی دینی فلسفه، فقاهت و نوآوری، فلسفه تاریخ ایرانی و نوآوری، خلاقیت و سازمان، علم کلام و نوآوری، شرق و غرب معرفتی و نوآوری، علوم انسانی و سیاستگذاری کلان، دانش و قدرت، پسا صدراییسم، سازمان و دانش، انقلاب فرهنگی و دانشگاه اسلامی و وحدت حوزه و دانشگاه؛ زمینههای معرفتی عنوان مقالات این کتاب هستند. بخش گفتوگوها هم که مصاحبههایی با ابراهیم فیاض است، شامل عنوانهای اشرافیت معرفتی در مصاف با علم بومی، تولید ثروت ملی در گرو وحدت حوزه و دانشگاه، فاجعه علوم انسانی، وضعیت علوم انسانی در ایران، ایران بدون مردم شناسی به جایی نخواهد رسید، فلسفه متأخر ایرانی، ساز فرهنگ با نوای ایرانی، مظلومیت فرهنگ برآیند فقر معرفت دینی، مصرفگرایی از کالا تا اندیشه، غرب دیگر شاخص نیست و حرکت ایران به سوی سرمایهداری میشود.