موسی عصمتی ، شاعر روشن دل خراسانی، پس از سال ها تجربه سرودن نخستین بار شعرهای خود را در این کتاب منتشر کرده است. شعرهای این کتاب بخصوص از دید اجتماعی برجسته است. شاعر در این اثر تلاش دارد تا تجربیات خاص دوران نابیناییاش را با استفاده از ظرفیت کلمات به تصویر بکشد.