خاطرات ناخدا یکم هوشنگ صمدی فرمانده گردان تکاوران در خرمشهر این اثر روایتی از دفاع 34 روزه مردم خرمشهر و تکاوران نیروی دریایی ارتش در هفتههای نخست هشت سال دفاع مقدس دارد که از زبان ناخدا هوشنگ صمدی به صورت خاطرات شفاهی نوشته شده است. صمدی در این کتاب پس از سه دهه سکوت برای نخستین بار ناگفتههایی از رزم نیروی دریایی ارتش در خرمشهر را گفته است. تکاورانی که جا دارد بیشتر به نگارش خاطرات آنان بپردازیم و ایثارگریهای آنان را برای ثبت در تاریخ روایت کنیم. ین اثر حاصل 45 ساعت مصاحبه با هوشنگ صمدی است که خاطرات او را از سالهای آغازین زندگی تا امروز که بازنشسته نیروی دریایی ارتش است بازگو میکند. بخش عمده کتاب به خاطرات او از سقوط خرمشهر باز میگردد. صمدی در این دفاع 34 روزه 6 بار زخمی شد اما حاضر به بازگشت به عقب نشد. وی فرمانده گردان 600 نفری بود که فقط 270 نفر آنان زنده ماندند.
در تجربه ی معنوی هر انسانی، زمان هایی بوده اند که فرد بی واسطه و در ساده ترین شکل ممکن، روح خود را آزاد گذاشته تا هرطور که دلش می خواهد به آفریدگار خود متصل شود. آن گاه که این اتصال معنوی برقرار می شود، دیگر تمام مصنوعات و تکلف های دنیا رنگ می بازند و فقط خداست و بنده اش. صمیمی ترین "مناجات" ها مربوط به همین زمان ها هستند؛ یعنی زمانی که بنده در خاضعانه ترین و خالصانه ترین حالت خود، معبود را می پرستد و با او راز و نیاز می کند. اینجا دیگر قید و بندی مطرح نیست و حتی مهم نیست که به چه زبانی حرفی می زنیم؛ تنها این حس قلبی مهم است که می دانیم، وقتی اینگونه خالصانه خدا را صدا می زنیم، ذات باری تعالی قطعا به حرف های دلمان گوش فرا خواهد داد. کتاب "مناجات" از "عباس حسین نژاد" هم نمونه ای از همین آثار روحانی و معنوی است که در آن مجموعه ای از نیایش ها، درد دل ها و دعاهای یک بنده ی مخلص یکجا جمع آوری شده است. از خواندن "مناجات" های "عباس حسین نژاد"، این حس درونی در هر خواننده ای زنده می شود و تمام وقت هایی را که با زبان مخصوص خودش با آفریدگار سخن می گفته، به خاطر می آورد. این راز و نیازهای خالصانه و فارغ از تعارف، بیش از هرچیز به ما یادآور می شود که خداوند برای شنیدن ندای قلب ما در هر زمانی آماده است و نیازمند تشریفات و آداب سخت و پیچیده نیست. کافی است همچون "عباس حسین نژاد" در "مناجات" های صادقانه مان او را بخوانیم تا دعاهایمان را مستجاب کند.
غلب کتابهایی که به خاطرات دوران جنگ تحمیلی علیه ایران پرداختهاند، بر اساس خاطرات شفاهی رزمندگان در دوران پس از جنگ نگاشته شدهاند. اگرچه این کتابها آثار بسیار ارزشمندی هستند، اما باید اذعان داشت آثار هنری که بعدها بر اساس خاطرات جنگ خلق میشوند، تحت تاثیر شرایط روز جامعه و بر اساس ایدئولوژِی و عقاید روایتگران و یا مؤلفان اثر در زمان خلق آن تولید میشوند. اما کتاب «حرمان هور» بر اساس دستنوشتههای شهید احمدرضا احدی در حین جنگ تالیف شده است و از این رو فضای حاکم بر جبهههای جنگ بهخوبی در آن منعکس شده است. تحصیلات آکادمیک شهید احمدرضا احدی و تسلط او به ادبیات ایران و جهان، این اثر را از دیگر آثار حوزه ادبیات دفاع مقدس متمایز میکند. زبان منظوم و نثر شیوای نگارنده، رنگ و بویی شاعرانه به جنگ بخشیده و استفاده از اشعار کلاسیک و مدرن فارسی، به غنای ادبی این دستنوشتهها کمک فراوانی کرده است.
کتاب حاضر، شامل 100 قطعه شعر در قالب غزل، مثنوی،رباعی، چهار پاره، شعر نیمایی و سپید، درباره جنگ ایران و عراق ودفاع مقدس، از شاعرانی چون قیصر امین پور، سلمان هراتی، فاطمه راکعی، سهیل محمودی، علیرضا قزوه، سپیده کاشانی، حمیدسبزواری، علی معلم و ... است. گردآورنده در سرآغازِ کتاب، اشعار مربوط به جنگ ایران و عراق را به دو دوره «شعر جنگ» (شعر زمان جنگ) و «شعر دفاع مقدس» (شعربعد از جنگ) تقسیم کرده و ضمن ارائه تعریفی از هر کدام، تفاوتهای میان آنها را بیان نموده و معتقد است - به لحاظ شعری - در دوره«دفاع مقدس» قرار داریم. وی همراه با ارائه گزیدهای از اشعار جنگو دفاع مقدس، به نقد و بررسی اکثر این اشعار پرداخته و توضیحات حاشیه ای پیرامون آنها ارائه کرده است.