سوره مهر

مجموعه «آتش به اختیار» خاطراتی از سرگذشت دیده‌بانان سیار و نفوذی جنگ تحمیلی است. کسانی که در عملیات کربلای ۵ درخشیدند و از نظر تکنیکی و تاکتیکی مهارت کافی داشتند. حجت ایروانی، نویسنده کتاب، خودش یکی از دیده‌بانان روزهای جنگ بوده‌است و نام کتابش، نام یکی از خاطراتش است. برخی از خاطرات این کتاب تاریخ دارند و برخی دیگر بدون تاریخ هستند. ۱۳ خاطره از کتاب، ماجراهایی هستند که برای خود راوی اتفاق افتاده‌اند و باقی خاطره‌ها هم نقل قول دوستان او. دو خاطره از این کتاب پیشتر در کتاب‌های «آلواتان» و «تپه های لاله سرخ» به چاپ رسیده‌اند.

گفت و گوهای ادبیات داستانی چهل و شش گفت و گو با چهل و دو نویسنده ایرانی

این کتاب برای علاقه‌مندان به حوزه نویسندگی، روایت‌گری و فیلم نامه‌نویسی می‌باشد. موضوع اصلی کتاب روایت است که به گمان بعضی، موضوع اصلی زندگی انسان است. در واقع روایت تعریف از مفهوم یک شی یا یک ماجرا نیست بلکه تصویری است که از یک ماجرا در ذهنمان داریم یا بازتاب آن تصویر ذهنی در زبانمان یک روایت است. در اکثر قریب به اتفاق کتاب‌ها گفت‌وگو میان نویسنده و خواننده انکار شده است و نویسنده در مقام دانای کل از موضوع صحبت می‌کند و جایی برای خواننده در نظر نمی‌گیرد چنین است که کتاب‌ها جایی برای گفت‌وگو باقی نمی‌گذارند. به این نتیجه می‌رسیم که اولین انگیزه کتاب نوشتن برای ایجاد یک گفت‌وگو است و راهی برای آغاز گفت‌وگو با دیگری و انتقال ایده می‌باشد. در این کتاب نویسنده کوشیده که آخرین پژوهش‌های کاربردی در مورد روایت را بیان کند و در اختیار مخاطب قرار بگذارد و...

کتاب حاضر گزیده اشعار یوسف علی میرشکاک شاعر و نویسنده معاصر است که آن را سید عبدالجواد موسوی گزینش و تدوین نموده است. کتاب با یک مقدمه در نقد و بررسی جایگاه ادبی میرشکاک آغاز و با یک گفتگو و گزیده از چهار مجموعه شعر پایان می یابد. «و این چند مجموعه شعر دیگر»، شعرهای چاپ نشده و یا نیامده در چهار کتاب شاعر است که پایان بخش کتاب حاضر است. موسوی در شکوه شکست، خود را ملزم به گردآوری گزیده از شعرهای میرشکاک می داند. زیرا نخست خود را هم نسخ شاعر در رفاقت می داند و دوم بی قیدی مفرطی شاعر را که در قید و بند چاپ شدن و نشدن شعرش نیست و اینکه کتابهای چاپ شده شاعر بیشتر به سر هم کردن و سپردن به ناشر می ماند تا وسواس در گزینش و نیاوردن اشعار درخشان در کنار اشعار که چندان قابل ملاحظه نیستند. طبیعتاً روزگار بی حوصله ما، دربارة اشعار وی قضاوت دیگرگونه خواهد کرد. اینها باعث شده است که زخم بی بهبود به بهبود نشیند. موسوی شعرهای شاعر را به کلاسیک، نوکلاسیک و مدرن تقسیم بندی می کند که به شعرهای کلاسیک وی بیشتر ارادت دارد و آن را بهتر و انسجام یافته تر می داند تا شعرهای دیگر وی را که شلخته اند و از ذهن آشفته و جنون زیبای وی بهره برده اند و این شلختگی باعث عدم انسجام شعرهای وی شده اند. موسوی شاعر را متأثر از حماسه های آتشی می داند اگر چند منکر تأثیر شاملو و بیدل در شعرهای نو و کهن میرشکاک نیست. در این مجموعه موسوی از مجموعه قلندران خلیج که در سال 63 به همت نشر بین الملل به چاپ رسیده، شعری نیاورده است. مجموعه ماه و کتان و چشم اژدها، مجموعه هایی است که موسوی بیشترین گزینش را از آن دو انتخاب کرده است. از مجموعه «نشانهای آن بی نشان» که در مدح و منقبت مولا علی (ع) است، دو شعر انتخاب شده است. موسوی معتقد است که میرشکاک اکنون به ساده گویی روی آورده و این ساده گویی و روانی در شعرهای آخر وی به وضوح به چشم می آید که شاعر آن را در مصاحبه اش تایید می کند و این را، منتقد شکوه شکست می نامد، چیزی که در آخرین مجموعه های شاعر معاصر فروغ فرخزاد کشیده است. در خلاقیت منفرد که مصاحبه است با شاعر، وی از اولین روزهای شاعری و تأثیرپذیری هایش می گوید و اینکه همواره شلخته بوده و اکنون نیز ادامه دارد. وی از فروغ به عنوان شاعر مدرن نام می برد و نیما و شاملو را شاعر مدرن نمی داند و شاملو را بیشتر یک نقاش فرمالیته می داند تا یک شاعر مدرن. در پایان وی خود را طرفدار جریان دفاع از زنان، کودکان و مادران می داند و می خواهد با شعر، نثر و رفتار به این جریان که خود آن فمینیست دیگرگونه می داند دفاع کند. میرشکاک خود را شاعر مدرن می داند و مدرنیته را نزدیک به موعود می داند که واژه موعود بالاترین بسامد را در شعرهای وی دارد. بخش آخر کتاب گزیده از شعرهای میرشکاک را در خود جای داده است که در قالب غزل، مثنوی، رباعی و سپید آمده اند.

کتاب حاضر که جلد اول از مجلد دو جلدى است، داستان‏ بلندى درباره زندگى امام خمینى (ره) است، که نویسنده در آن‏ کوشیده ابعاد مختلف شخصیتى ایشان را در قالب داستان بررسى‏ کند. دوران کودکى امام و شکل ‏گیرى شخصیت وى در دامن پرمهرمادر و صاحبه خانم (عمه ایشان)...

کتاب گزارش سه نوبت دیدار نویسنده با رهبر پیشین جمهوری اسلامی ایران است. مجلدات اول و دوم کتاب را نادر ابراهیمی در بین سال‌های ۷۵ تا ۷۷ نوشته است