اقلیت

"ضد" همان دشمن درون خود آدم است که دست از سر مان بر نمی دارد. ضد، خود ما نیستیم. یادمان باشد بد قول ترین آدم به خودش، خودش است.

«گریه‌های امپراتور» مجموعه شعری از فاضل نظری است که در قالب غزل سروده شده است.روانی ادبیات، درون مایه‌ قوی و گستره دانش واژه‌گانِ شاعر، وی را در انتقال مفاهیم نهفته در ذهن و دلش به خوبی یاری کرده است.مورد دیگری که اشعار این کتاب را برای مخاطبانش جذاب می‌کند، ردیف‌های زیبا و رندانه غزلیات است. مثل عوض شدست، که بمیرم، عاشقت شدست، به هم می‌ریزد، از ماه، پرشدست و…اما آن‌چه بیش‌تر ناخودآگاه مخاطبان را به سوی اشعار این کتاب می‌کشاند، تأثیرپذیری ابیات، از اشعار قدمایی چون حافظ و سعدی است، که سال‌های سال‌ آشنای ذهن ایرانیان بوده است.

کتاب فاضل نظری
ما برای باتو بودن عمر خود را باختیم/ بد نبود ای دوست گاهی هم تو دل می باختی *
نسبت عشق به من نسبت جان است به تن/ تو بگو من به تو مشتاق ترم یا توبه من *
شباهت تو ومن هرچه بود ثابت کرد/ که فصل مشترک عشق و عقل ، تنهایی است*
بسته می شود کتاب (( و تو چه می دانی شاید آن ساعت نزدیک باشد....))

این مجموعه، سومین مجموعه از سروده‌های فاضل نظری بعد از دو مجموعه «اقلیت» و «گریه‌های امپراتور» مشتمل بر 51 غزل با موضوعات عاشقانه و عارفانه و نیز همراه با چند شعر آئینی است. این مجموعه از سروده‌های نظری نسبت به دو مجموعه قبلی‌اش اگرچه در ادامه همان‌هاست اما دارای تفاوت‌های زبانی است. همچنین «آن‌ها» دارای شادی و ابتهاج بیش‌تری است و به گفته شاعر «غم جان مایه آن‌ها نیست.» اگرچه به گفته خود شاعر در شعر عاشقانه از غم‌گریزی نیست. نظری در شعرهای آن‌ها با این دیدگاه که اگرچه دردها و غصه‌های انسان گذشته با امروز چندان تفاوتی ندارد اما درهرحال نوع نگاه، چینش و انتخاب کلمات و مفاهیم و نیز زبان موضوع باید به گونه‌ای متناسب با احوال انسان امروز باشد. گزیده متن: چشمت به چشم ما و دلت پیش دیگری‌ست جای گلایه نیست! که این رسم دلبری‌ست هرکس گذشت از نظرت، در دلت نشست تنها گناه آینه‌ها زود باوری است مهرت به خلق بیشتر از جور بر من است سهم برابر همگان، نابرابری‌ست دشنام یا دعای تو در حق من یکی است ای آفتاب، هرچه کنی ذرّه پروری‌ست ساحل جواب سرزنش موج را نداد گاهی فقط سکوت سزای سبکسری‌ست