در این نوشتار، دیدگاه عام امام موسی صدر، با نیمنگاهی به جنبههای تربیتی آن، مورد توجه است. البته امام موسی صدر، به طور رسمی، اهل تعلیم و تربیت نبود و نمیشود وی را فیلسوف تعلیم و تربیت نامید؛ اما به منزلۀ یک مصلح اجتماعی فعالیتهایی انجام دادهاند که شکل تربیتی، به معنای غیررسمی کلمه، دارد. من میکوشم از زاویۀ تخصصم، یعنی فلسفۀ تعلیم و تربیت، به فعالیتهای ایشان بنگرم. هنگامی که از فلسفۀ تعلیم و تربیت سخن میگوییم، در واقع میخواهیم فعالیتهای جاری تعلیم و تربیتی را که ممکن است خیلی هم عادی باشند، ریشهیابیکنیم؛ مانند آنچه در تبیین بنیانهای فلسفی فعالیتها در کلاس یا مدرسه گفته شده است. این فعالیتهای عادی، ریشههایی در اعماق اموری همچون معرفتشناسی و انسانشناسی دارند.