آخرین اغواگری زمین مجموعهای است از هفت جستار مارینا تسوِتایوا (1892-1941) دربارهی شعر، هنر و هنرمند؛ پیوند هنر، وجدان و ضمیر انسانی؛ حالوهوای آفرینش هنری؛ و جایگاه هنرمند در جهان. تسوتایوا را از چهار شاعر بزرگ روسیهی قرن بیستم میدانند اما نثر درخشان او هم بینظیر است. همان نثری که جستاری مثل «شاعر و زمانه» را آفریده که شاهرخ مسکوب آن را چنین توصیف میکند: «مدتها بود که جستاری به این زیبایی نخوانده بودم؛ زیبا، عمیق و ساده مثل شعری دلپذیر.»