کتاب "رسوم دارالخلافه" با عنوان فرعی (نقش آیین های ایرانی در نظام خلافت اسلامی) نوشته "هلال بن محسن صابی" که توسط استاد "شفیعی کدکنی" به فارسی برگردانده شده است. این کتاب همانگونه که از عنوانش می توان فهمید، به شکل ویژه ای دوران خلافت اسلامی را وارسی می کند. در این مطالعه ریشع های آئین های ایرانی نیز جستجو شده اند که در نوع خود معرفی آنها بسیار با ارزش است. کتاب حاضر دربردارنده ی مطالبی مرتبط با دستگاه خلافت عباسی در بغداد و آیین و رسوم آن است. مترجم کتاب پیش رو با ریشه یابی آیین و رسوم خلافت عباسی بغداد در ایران قدیم و با توجه به وجود کلمات فارسی در متن عربی کتاب “رسوم دارالخلافه”، دست به ترجمه ی این اثر زده و زمینه شناخت تاریخ ایران و اوضاع اجتماعی کشور را در گذشته فراهم آورده است.
موسیقی شعر کتابی است نوشته مجمدرضا شفیعی کدکنی درباره موسیقی و وزن و قافیه های شعری.اصل این کتاب در واقع پایان نامه لیسانس شفعی کدکنی است که بعد از چندین سال غلط گیری و چاپ شده است. در مقدمه نویسنده بیان میکند که تلاش کرده است تا حد امکان تصحیحی در مورد این کتاب صورت نگیرد و به همان صورت که بوده است به چاپ سپرده شود. در آغاز فصل اول این کتاب آمده است: ممکن است فردا، یا همین امروز عصر، عقیدهٔ دیگری داشته باشم ولی در این لحظه با اطمینان خاطر می توانم بگویم: شعر حادثه ای است که در زبان روی می دهد و در حقیقت، گویندهٔ شعر، با شعر خود، عملی در زبان، انجام می دهد که خواننده، میان زبان شعری او، و زبان روزمرّه و عادی یا به قول ساختگرایان چک: زبان اتوماتیکی تمایزی احساس می کند. این تمایز می تواند علل بسیاری داشته باشد، عللی شناخته شده و عللی غیرقابل شناخت. اتفاقا شعر حقیقی، شعر ادبی، همان شعری است که علت تمایز آن از زبان مبتذل و معمول، در تمام ساحات، قابل تعلیل و تحلیل نیست. کتاب موسیقی عر در چند فصل تنظیم شده است و دکتر شفیعی کدکنی در هر فصل به مساله ای در باب وزن و قافیه و موسیقی و شعر میپردازد برای نمونه در فصل دوم مولف به تعریف وزن و خصیصه ها و اصول آن میپردازد و به پیوند میان شعر و موسیقی از همین منظر میپردازد و در فصل سوم سعی میشود با آوردن نطریات بزرگان ادب در مورد قافیه و اختلاف نظرهای آنان بپردازد. با اینکه کتاب موسیقی شعر بعد از پانزده سال به چاپ سپرده شده است دارای ارزش بالایی است و اشاره به موضوعاتی میکند که همواره در حوزه شعر از اهمیت بالایی برخوردار است.
هنگامی که نام عطار نیشابوری به گوشمان میخورد ، بی اختیار به یاد منظومه ارزشمند منطق الطیر خواهیم افتاد. این منظومه گرانبها به زبان فارسی بوده و قالب اشعار آن مثنوی است. عطار ، نگارش این مجموعه را در سال 1177 میلادی به پایان رساند. این مجموعه که دارای 4458 بیت است، مضمونی عرفانی دارد.